ΕΤΣΙ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ

Υπάρχει τρόπος να πετάξουμε όλες τις ταμπέλες που μας έχουν κολλήσει, ώστε να μάθουμε ποιοι πραγματικά είμαστε; Ένας συγγραφέας προτείνει τη λύση.

Ποιοι θα ήμασταν αν αφήναμε κατά μέρος όλες τις ταυτότητές μας; Αν δεν προσδιοριζόμασταν από την εργασιακή, την οικογενειακή ή όποια κατάσταση; Αν ξεφεύγαμε από την παγίδα της προσκόλλησης σε ρόλους και ταμπέλες που εν τέλει δεν μας καθορίζουν;

Η απάντηση μάλλον δεν είναι εύκολη, γιατί δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο Ryan Holiday, συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου «Η δύναμη της αυτοπειθαρχίας», σύμβουλος μάρκετινγκ, podcaster και θιασώτης της στωικής φιλοσοφίας, βεβαίωσε μέσω συνέντευξης στο Big Think ότι αξίζει να πετάξουμε όλες τις ταμπέλες που μας έχουν κολλήσει. Μαζί κι αυτές που κολλήσαμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Όπως λέει, η ερώτηση που μισούσε πάντα να του κάνουν είναι τι κάνει στη ζωή του: «Γιατί προσπαθώ να μη βλέπω τον εαυτό μου ως κάτι συγκεκριμένο. Αυτό που κάνουμε όταν ασπαζόμαστε τις ταμπέλες είναι ότι περιορίζουμε τον εαυτό μας. Με ενδιαφέρει πολύ λιγότερο να με βλέπουν ως συγγραφέα από όσο με ενδιαφέρει να γράφω. Όταν λοιπόν με ρωτούν τι κάνω, απαντώ πως έχω βιβλιοπωλείο και χάνεται η διάθεσή τους για περαιτέρω ερωτήσεις».

Τον ρώτησαν αν έχει νιώσει ποτέ πως ζει σύμφωνα με τα στάνταρ και τις αξίες κάποιου άλλου. Απάντησε: «Ειδικά στα 20 μου πήγαινα σε συνέδρια μάρκετινγκ όπου οι περισσότεροι φορούσαν κοστούμια και γραβάτες. Αυτό δεν ήταν κάτι που ήθελα να κάνω και θυμάμαι να σκέφτομαι κάποια στιγμή πόσα χρόνια θα περνούσαν μέχρι τελικά να φορέσω κοστούμι και γραβάτα κι εγώ. Είναι δύσκολο να κολυμπάς ενάντια στο ρεύμα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Εικονογράφηση: Χριστίνα Αβδίκου

»Οπότε εγκατέλειψα, έγραψα το πρώτο μου βιβλίο, μετακόμισα στη Νέα Υόρκη, κι έτσι βρέθηκα σε ένα διαφορετικό σκηνικό ανθρώπων, με τις δικές του “στολές” και τις δικές τους προτεραιότητες. Μεγαλώνοντας, προσπαθούσα όλο και περισσότερο να δρω αντί να σκέφτομαι και να μιλάω για τη δράση. Δεν είμαι συγγραφέας. Γράφω. Έχω βρει αυτήν την τακτική πιο ευεργετική για τη ψυχική υγεία και την ποιότητα της δουλειάς μου».

«Το εγώ είναι o εχθρός»

Δέχθηκε ποτέ το εγώ του κάποιο χτύπημα που αποδείχθηκε ευλογία; «Δεν είμαι σίγουρος πως υπάρχει συνθήκη στην οποία σε εξυπηρετεί κάπου το εγώ σου. Πιστεύω πως οτιδήποτε μας βοηθά να είμαστε ταπεινοί είναι για το καλό μας. Έχω tattoo στο χέρι μου που γράφει “το εγώ είναι o εχθρός”.

»Όλοι λέμε μια ιστορία στον εαυτό μας σχετικά με το ποιοι είμαστε, πώς φτάσαμε εκεί όπου είμαστε. Συνηθέστερα δίνουμε στον εαυτό μας πολλά εύσημα, τον συγχαίρουμε και τον αποθεώνουμε. Όπως άρχισαν να πηγαίνουν καλά οι πωλήσεις των βιβλίων μου και να δημιουργείται μια βάση θαυμαστών και μια πλατφόρμα στην οποία μπορούσα να πω ό,τι ήθελα, τονώθηκε το εγώ μου. Και ομολογώ πως ένιωσα ωραία.

»Παράλληλα, όμως, κινήθηκαν οι διαδικασίες που έκαναν την πραγματικότητα δυσδιάκριτη, φουσκωμένη και αποσυνδεμένη. Οπότε καλωσόρισα όλα τα ταπεινά πράγματα που τρυπούν το εγώ. Το βρίσκω πολύ βοηθητικό».

Προφανώς έχει αντιμετωπίσει προβλήματα στη ζωή του και έχει καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να μη ξεχνάει τι θέλει από αυτήν. Όταν λοιπόν πρέπει να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση, λέει ότι δεν μένει σε ό,τι έχει ήδη γίνει: «Η προσέγγισή μου είναι η εξής: οι ρόδες γυρίζουν. Πώς θα στείλω τη δύναμη στο σημείο της πρόσφυσης, ώστε να τις κάνω να πάνε προς τα εμπρός; Τις περισσότερες φορές σημασία έχει να μην καταστραφούμε από κάτι που έγινε. Η ευλογία σε κάθε τέτοια περίπτωση είναι το μάθημα που πήρες και δεν το άφησες να σε καταστρέψει».