ΜΙΑ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μια σκακιστική λέσχη για παιδιά που λειτουργεί σε προσφυγικό καταυλισμό του Κονγκό δείχνει ότι το σκάκι δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι.

Οι σκακιστικές λέσχες έρχονται συνήθως στην επικαιρότητα όταν πλησιάζει κάποιος μεγάλος διεθνής διαγωνισμός ή όταν «σπάει» κάποιο ρεκόρ. Το τελευταίο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό όταν αναφερόμαστε σε μια τέτοια λέσχη είναι μικρά παιδιά στο Κονγκό που κάθονται κατάχαμα και κοιτούν επίμονα τη σκιακιέρα που βρίσκεται μπροστά τους.

Το Soga Chess Club βρίσκεται σε μια γωνιά στρατοπέδου προσφύγων στο ανατολικό τμήμα του ταλαιπωρημένου από τη βία και τις ένοπλες συγκρούσεις Κονγκό. Εκεί, τα παιχνίδια δεν διεξάγονται μέσα σε κάποια μεγάλη αίθουσα. Τα παιδιά κάθονται κάτω στο χώμα και οι σκακιέρες είναι φτιαγμένες από χαρτόνια ντυμένα με πλαστικό για να προστατευτούν από τη φθορά.

Μια σκακιστική λέσχη ενάντια στη βία

Σκοπός της λέσχης δεν είναι η κατάκτηση κάποιου τρόπαιου, ούτε το να αναδείξει παγκόσμιους πρωταθλητές. Σκοπός είναι να βοηθήσει τα παιδιά/μέλη της να ξεχάσουν για λίγο όσα έχουν δει και έχουν βιώσει σε μια χώρα που μαστίζεται με μία από τις χειρότερες ανθρωπιστικές κρίσεις στον κόσμο.

Το σκάκι είναι «μια θεραπευτική απόδραση από το άγχος και τη φρίκη που έχουν υποστεί αυτά τα παιδιά», τονίζει ο Gabriel Nzaji, από τους εκπαιδευτές του συλλόγου. Η συγκέντρωση που απαιτεί το παιχνίδι αυτό είναι ένας τρόπος να ηρεμήσει το μυαλό τους.

AP Photo/Moses Sawasawa

Στηρίζοντας τις οικογένειες του πολέμου

Περισσότεροι από 5 εκ. άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί λόγω των συγκρούσεων στο ανατολικό Κονγκό, όπου ένοπλες ομάδες προσπαθούν να αποκτήσουν τον έλεγχο της γης και περιοχών πλούσιων σε ορυκτά. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να φύγουν από τις πόλεις και τα χωριά τους, καταλήγοντας σε στρατόπεδα όπως αυτό στην Kanyauchinya, όπου λειτουργεί η σκακιστική λέσχη Soga. Η Unicef αναφέρει ότι περίπου 250.000 παιδιά ζουν σε καταυλισμούς, μακριά από τα σπίτια, τα σχολεία και μερικές φορές τις οικογένειές τους. Μερικά από τα παιδιά της σκακιστικής λέσχης ζουν στο στρατόπεδο σχεδόν δύο χρόνια.

AP Photo/Moses Sawasawa

«Η προοπτική των παιδιών έχει αλλάξει σημαντικά. Προσεγγίζουν τη ζωή με μια διαφορετική νοοτροπία», λέει ο Nzaji. Τι εννοεί με αυτό; Ότι τα περισσότερα από αυτά περνούσαν τις μέρες τους παίζοντας πολεμικά παιχνίδια. Τώρα, οι εκπαιδευτές είναι αισιόδοξοι ότι το σκάκι τους προσφέρει κάτι διαφορετικό.

AP Photo/Moses Sawasawa

Η συγκεκριμένη λέσχη λειτουργεί θετικά και για τους γονείς, οι οποίοι διαρκώς ανησυχούν για τα παιδιά τους και το μέλλον τους. Η Feza Twambaze, για παράδειγμα, είναι μητέρα της μικρής Arusi, ενός 13χρονου κοριτσιού που κηρύχθηκε πρόσφατα νικήτρια σε ένα τουρνουά σκακιού. Η ίδια λάμπει από περηφάνια, καθώς φέρνει στη μνήμη της το κατόρθωμα της κόρης της. «Πριν από το σκάκι, η Arusi ήταν αδρανής, εξαιτίας του πολέμου και της έλλειψης σχολείου. Το να βλέπω τα παιδιά να ασχολούνται με κάτι και να τα πηγαίνουν τόσο καλά με γεμίζει απέραντη χαρά».