ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟ
Ο ταλαντούχος φωτογράφος Λουκάς Χαψής έχει χωρέσει εδώ και μερικά χρόνια όλη τη δουλειά και τη ζωή του μέσα σε ένα αυτοκινούμενο. Με αυτό έχει ταξίδεψει όλη την Ελλάδα και τον κόσμο, και μεταξύ άλλων έχει δημιουργήσει το μοναδικό project Το δωμάτιο που του άρεσε να ταξιδεύει.
Μπορεί να έχεις δει τις αναρτήσεις του στο facebook. Τα υπέροχα κάδρα μέσα από το παράθυρο ενός τροχόσπιτου που κάθε εβδομάδα έχει και μια διαφορετική θέα. Από το Παρίσι μέχρι τη Λισσαβόνα και από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο. Ο Λουκάς Χαψής γυρίζει τον κόσμο με αυτό το αυτοκινούμενο από το 2004. Όχι, δεν γυρίζει τον κόσμο κάνοντας διακοπές, αλλά ως επαγγελματίας φωτογράφος.
Αν τον ρωτήσεις, θα σου πει ότι αυτό είναι το εργαλείο της δουλειάς του. Το κινητό του στούντιο. Το σπίτι του αλλά και το όχημα με το οποίο φτιάχνει αναμνήσεις για τα παιδιά του, στα ταξίδια που κάνουν μαζί όταν δεν έχουν σχολείο.
Ο Λουκάς έχει την τύχη να κάνει μια δουλειά που απαιτεί συνέχεια να ταξιδεύει. Που μια τον στέλνει στα Δωδεκάνησα και μια στα ορεινά χωριά της Ηπείρου. Όταν επικοινωνήσαμε για αυτή τη συνέντευξη, βρίσκονταν στην Ανάφη. Το προηγούμενο βράδυ είχε κοιμηθεί πάνω σε μια κορυφή, στο μοναστήρι της Παναγιάς της Καλαμιώτισσας, με τη σκηνή του.
«Για να φωτογραφίζω για τις δουλειές που αναλάμβανα έπρεπε πολύ συχνά να ταξιδεύω. Συνέχεια αντιμετώπιζα πρόβλημα με τη διαμονή. Δυσκολευόμουν να βρω δωμάτιο την τελευταία στιγμή, αλλά και όταν έβρισκα έπρεπε καθημερινά να φορτώνω και να ξεφορτώνω το αμάξι μου, μια και κάθε μέρα έπρεπε να διανυκτερεύω σε διαφορετικό σημείο. Έτσι, αποφάσισα να ταξιδεύω με αυτό το αυτοκινούμενο για να έχω το σπίτι και τον εξοπλισμό μου συνεχώς μαζί μου, ώστε να δουλεύω γρήγορα, άνετα και αποτελεσματικά. Για μένα το τροχόσπιτο είναι το κινητό μου στούντιο. Έχω μέσα τα πάντα. Όλο μου τον φωτογραφικό εξοπλισμό, το μηχανάκι μου για τις περιπτώσεις που θέλω να φωτογραφίσω σε ένα σημείο όπου δεν μπορώ να έχω πρόσβαση με το αυτοκινούμενο, το φουσκωτό μου και ένα καγιάκ. Μπορώ να πάω κυριολεκτικά παντού. Αυτό μου δίνει εξαιρετική ελευθερία».
Η ζωή σε ένα αυτοκινούμενο
Πριν από μερικά χρόνια, ο Λουκάς Χαψής έκλεισε το στούντιο που διατηρούσε στην Αθήνα και μετέτρεψε αυτό το αυτοκινούμενο στο κινητό του στούντιο, ώστε να φωτογραφίζει σε διάφορα σημεία της Ελλάδας για ταξιδιωτικούς οδηγούς, εκδόσεις για δήμους αλλά και για αρχαιολογικές υπηρεσίες. «Πολλοί που δεν με γνωρίζουν και βλέπουν αυτά που ανεβάζω στα social media νομίζουν ότι είμαι ζάμπλουτος. Νομίζουν ότι έχω δύο πολυκατοικίες και ζω από τα ενοίκια. Κάποια χρόνια πριν ήμουν στον Πύργο της Ηλείας και είχα μπει σε ένα χωριό. Ήταν κάτι παππούδες εκεί σε ένα καφενείο που νόμιζαν ότι ήμουν ξένος και με σχολίαζαν μεταξύ τους. “Αυτός τα βρήκε έτοιμα από τον πατέρα του και τα τρώει”, έλεγαν. “Για αυτούς είναι η ζωή”. Πού να ήξεραν ότι δεν βρήκα τίποτα έτοιμο και με πόσο κόπο, ιδρώτα και δουλειά αποκτήθηκε αυτό το αυτοκινούμενο».
Για τον Λουκά, τα τελευταία χρόνια η ζωή στο αυτοκινούμενο είναι ο τρόπος της ζωής του. Τον χειμώνα ταξιδεύει με αυτό και τα καλοκαίρια με τη μηχανή του και μια σκηνή. «Τους χειμερινούς μήνες με τις χαμηλές θερμοκρασίες το τροχόσπιτο μου δίνει την άνεση να κάθομαι άνετα στην ζεστασιά μου και να φωτογραφίζω με το drone. Δεν θα ξεχάσω έναν χειμώνα τη θέα από την Καλντέρα της Σαντορίνης όπου ήμουν παρκαρισμένος. Ήμουν κυριολεκτικά μόνος και είχα τη θέα της Καλντέρας όλη δική μου. Με αυτό το αυτοκινούμενο έχω το “εξοχικό” μου όπου ονειρευτώ. Βλέπω ανθρώπους που δίνουν τις οικονομίες μιας ζωής για να φτιάξουν ένα εξοχικό σε έναν τόπο και να περάσουν εκεί το υπόλοιπο της ζωής τους, καταδικασμένοι να μην δουν κανένα άλλο μέρος».
Οι ομορφότερες εικόνες μέσα από το παράθυρο ενός αυτοκινούμενου
Αυτές τις μοναδικές εικόνες με κάδρο το παράθυρο από το αυτοκινούμενό του μοιράζεται με τους φίλους του στα social media στον λογαριασμό Το παράθυρο που του άρεσε να ταξιδεύει , ένα project που προέκυψε τυχαία. Η ιδέα γεννήθηκε όταν σε ένα ταξίδι του στην Σλοβενία τράβηξε μια φωτογραφία με κάδρο αυτό το παράθυρο.
«Ήταν ένα κρύο απόγευμα του Δεκέμβρη, ήμουν παρκαρισμένος δίπλα σε μια λίμνη, είχα ετοιμάσει το φαγητό μου, είχα βάλει ένα ποτήρι κρασί και ένα κερί. Tην ώρα που σουρούπωνε και ανέτειλε η σελήνη ήταν τόσο όμορφα και τράβηξα μια φωτογραφία. Τότε σκέφτηκα πως αυτό θα ήταν ένα ωραίο project για να το συνεχίσω. Το παράθυρο μου γίνεται ένας πίνακας ζωγραφικής. Αυτή η ιδέα συχνά μου έχει δώσει το κίνητρο να ταξιδέψω σε έναν τόπο μόνο και μόνο για να εντοπίσω μια ωραία θέα από το παράθυρο και να τη φωτογραφίσω».
Αυτό κάνει πολλά χρόνια τώρα, καθώς μοιράζεται με τους φίλους του στο facebook μερικές από τις πιο όμορφες εικόνες που βλέπει στα ταξίδια του στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.
«Μου αρέσει πολύ να ανακαλύπτω και να γνωρίζω νέους τόπους. Δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές ξαπλωμένος στην παραλία, να πίνω τον καφέ μου και να μην κάνω τίποτα. Είμαι συνέχεια σε κίνηση. Μου κάνει εντύπωση που ένας άνθρωπος μπορεί να ζει σαράντα χρόνια σε ένα μέρος και να μην ξέρει κάτι που είναι δίπλα του. Μου έχει τύχει πολλές φορές αναζητώντας ένα σημείο ενδιαφέροντος για να φωτογραφίσω να ρωτώ ντόπιους που ζουν όλη τη ζωή τους εκεί και να μην ξέρουν τι βρίσκεται δίπλα τους».
Ο Λουκάς κατάφερε να κάνει το ταξίδι και την περιήγηση δουλειά. Να μπορεί να ζει αντισυμβατικά, μακριά από ένα γραφείο ή από ένα στούντιο, λίγο σαν νομάς. Υπήρξε άλλωστε πάντα ανήσυχος. Ποτέ δεν θέλησε μια συμβατική ζωή, από τότε που ήταν μικρό παιδί ακόμη στη Λήμνο.
Ο Λουκάς Χαψής με το αυτοκινούμενο του έχει ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, ενώ έχει κάνει και μεγάλα ταξίδια στην Ευρώπη. «Όταν έχεις να κάνεις ένα μεγάλο ταξίδι σε πολλούς προορισμούς, δεν έχεις να πακετάρεις και να ξεπακετάρεις συνεχώς και επιπλέον ταξιδεύεις και είσαι στο σπίτι σου. Έχεις το κρεβάτι σου, το μαξιλάρι σου τα πράγματα σου τακτοποιημένα γύρω σου. Είναι πολύ ωραία αίσθηση. Κλείνεις την πόρτα σου και είσαι στον χώρο σου».
Εκτός συνόρων, με το αυτοκινούμενο έχει ταξιδέψει στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, έχει κάνει τον γύρο της Ιβηρικής Χερσονήσου και πρόσφατα τον γύρο της Ιταλίας και της Γαλλίας με τα δυο του παιδιά. «Ήταν το πρώτο ταξίδι που έκανα με τα παιδιά στο εξωτερικό με το αυτοκινουμενο. Στην Ελλάδα έχουμε κάνει πολλά ταξίδια, έχουμε κυριολεκτικα οργώσει όλη τη χώρα.
» Τα παιδιά όταν ξαπλώνουν στα κρεβάτια που έχει στην οροφή του αυτοκινούμενου και κοιτάζουν τον ουρανό, ουρλιάζουν από ενθουσιασμό. Πάντα ήθελα να ζω με τα παιδιά μου έτσι. Να ταξιδεύουμε, να εξερευνούμε τη φύση, να δημιουργούμε κοινές εμπειρίες και αναμνήσεις. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα να δώσεις στα παιδιά σου. Για μένα αυτός είναι αληθινός πλούτος».