ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΡΙΝ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;

Ακούς συχνά ότι για να μπεις στο παιχνίδι της αγάπης, πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Πόσο ισχύει πραγματικά η προτροπή αυτή;

«Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Μια φράση που ακούμε από παιδιά. Μια προτροπή που έχει καλή πρόθεση. Μια «εντολή» με θρησκευτικές, αλλά και κοινωνικές αναφορές. Να αγαπάς τους άλλους, λοιπόν, όπως τον εαυτό σου. Αλλά με ποια σειρά; Πρώτα εσένα και μετά τους άλλους; Ή πρώτα τους άλλους και μετά εσένα; Τελικά, για να μπεις στο παιχνίδι της αγάπης, πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου;

Προσωπικά, δεν ένιωθα έτσι για τον εαυτό μου μέχρι να καταλάβω ότι με αγαπούσαν οι άλλοι. Περίμενα ένα «σινιάλο» από τον εκάστοτε φίλο/η, σύντροφο, συγγενή, το οποίο θα μαρτυρούσε αγάπη και αποδοχή. Όταν η άλλη πλευρά έκανε το βήμα, τότε κι εγώ έπαιρνα κουράγιο και άρχιζα να με συμπαθώ. Κάθε φορά από την αρχή.

Τα βιώματά μου μέχρι τότε με έκαναν περισσότερο να θέλω να ξεφύγω από τον εαυτό μου. Φοβόμουν να δείξω στους άλλους την πληγωμένη μου καρδιά. Με βασάνιζαν ερωτήματα, όπως μήπως πρέπει να είμαι σε καλή ψυχική κατάσταση πριν αγαπήσω κάποιον και αγαπηθώ;

Τι σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου

Το «αγαπώ τον εαυτό μου» σημαίνει πρωτίστως αναγνωρίζω ότι αξίζω αγάπη και φροντίδα, χωρίς να χρειάζεται να το επιβεβαιώσουν οι άλλοι. Μπορεί να μην αισθάνεσαι πάντα τέλειος/α, ωστόσο ξέρεις ότι ακόμα κι αν κάνεις λάθη, ακόμα κι αν έρθει μια απόρριψη, ακόμα κι αν το σώμα σου δεν είναι αψεγάδιαστο, εξακολουθείς να αξίζεις.

Εικονογράφηση: Ελένη Καστρινογιάννη

Σημαίνει πως όταν συναντάς κάποιον ή βγαίνεις ραντεβού, σε ενδιαφέρει πώς νιώθεις εσύ και όχι τι συμβαίνει με τους άλλους. Στις αποτυχίες σου, φτιάχνεις ένα πλάνο ανασυγκρότησης χωρίς να απαξιώνεις τον εαυτό σου.

Αντίθετα, όταν δεν συμπαθείς τον εαυτό μου, κυριεύεσαι από αισθήματα απόρριψης και αυτολύπησης και την ιδέα ότι δεν αξίζεις φροντίδα και αγάπη. Αυτό σε ωθεί στο να εμπλέκεσαι με ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν την αξία σου.

Πρέπει πρώτα να αγαπήσεις εσένα;

Η αποδοχή του εαυτού είναι απαραίτητη βάση για κάθε υγιή σχέση. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει και να προηγείται. Δεν χρειάζεται να έχεις λύσει όλα σου τα θέματα, προκειμένου να «ανοίξεις» την καρδιά σου σε κάποιον άνθρωπο.

Δεν είναι απαραίτητο πρώτα να αποδεχθείς απόλυτα τον εαυτό σου κι έπειτα να αγαπήσεις ή να αγαπηθείς. Μπορεί αγαπώντας πρώτο τον άλλο, να κάνεις στη συνέχεια ή συγχρόνως το ίδιο για σένα. Η θεραπεία έρχεται όταν συνδέεσαι με τους άλλους. Αντιθέτως, ο πόνος θρέφεται στην απομόνωση. Το ταξίδι της ίασης περιλαμβάνει τουλάχιστον δύο άτομα και, σε κάθε περίπτωση, όλα περνούν πιο γρήγορα όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο σου κρατά το χέρι.

Μέσα από τα μάτια των άλλων

Κοιτώντας μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που νοιάζεται για σένα, βρίσκεις πιο γρήγορα τον δρόμο της συμπόνιας και αυτοαποδοχής. Ακόμα και τα αδύναμα σημεία σου αποκτούν άλλες διαστάσεις. Μπορεί, για  παράδειγμα, εσένα να σε ενοχλεί το πόσο εύκολα θυμώνεις, αλλά ο/η σύντροφός σου να μεταφράζει την τάση σου αυτή σε πάθος για τα πιστεύω σου. Ή ενδέχεται να αισθανόμαστε μειονεκτικά για κάποιο σημείο του σώματος μας και ο άνθρωπός μας να το λατρεύει.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι μάλλον χρειάζεται να προσαρμόσεις την οπτική σου. Αντί να αναρωτιέσαι αν είσαι έτοιμος/η να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, ίσως είναι προτιμότερο να αναρωτηθείς αν είσαι έτοιμος/η να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου και τους άλλους, και να ρισκάρεις για χάρη του μεγάλου αυτού συναισθήματος.