3 ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΘΕΑΤΡΑ

Τρεις παραστάσεις που κατέγραψαν αλλεπάλληλα sold out ετοιμάζονται για καλοκαιρινές περιοδείες σε ανοιχτά θέατρα ανά την Ελλάδα.

Αν είσαι θεατρόφιλος, τα δύο τελευταία χρόνια είναι πολύ πιθανό να έχεις αντιμετωπίσει το εξής πρόβλημα: οι ενδιαφέρουσες θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα είναι τόσες, που σχεδόν δεν προλαβαίνεις να τις δεις όλες (αν υποθέσουμε ότι έχεις την οικονομική δυνατότητα να τις δεις όλες). Μερικές είναι τόσο περιζήτητες, ώστε το να κλείσεις εισιτήριο θέλει γρήγορα αντανακλαστικά και ετοιμότητα με το που ανοίγει η εκάστοτε προπώληση.

Είναι πάντα οι πολυσυζητημένες παραστάσεις τόσο αξιόλογες; Προσωπικά, μου έχει συμβεί να φεύγω μετά από ένα έργο που έχει γίνει «talk of the town» έχοντας αρκετές ενστάσεις, όπως μου έχει συμβεί να βγαίνω ενθουσιασμένος ενώ δίπλα μου κόσμος ξεφυσούσε με δυσαρέσκεια.

Όμως, κακά τα ψέματα: ένα γεμάτο ταμείο αποτελεί αδιάψευστη ένδειξη πως ένα έργο έχει «χτυπήσει κάποια φλέβα», ακόμα κι αν δεν φεύγουν όλοι οι θεατές το ίδιο ικανοποιημένοι. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιες επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις έκαναν το ένα sold out μετά το άλλο, για να πάρουν παράταση ή και να επαναληφθούν την επόμενη σεζόν.

Τρεις από αυτές θα περιοδεύσουν τώρα σε καλοκαιρινά θέατρα –μία μάλιστα για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι–, ταξιδεύοντας σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος. Ευκαιρία να τις πετύχεις αν δεν πρόλαβες να βρεις εισιτήριο ή αν θέλεις να τις ξαναδείς. Εδώ που τα λέμε, ευχαρίστως τις ξανάβλεπα και τις τρεις!

Παράσταση #1: «Παίχτες», του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ

Δεν είναι εύκολο να πάρεις ένα έργο γραμμένο πριν από τα μέσα του 19ου αιώνα, να το μπολιάσεις με ροκ μουσική και να του δώσεις σύγχρονο αέρα χωρίς να το προδώσεις – αλλά ο Γιώργος Κουτλής το κατάφερε και με το παραπάνω! Με το που έκαναν πρεμιέρα οι «Παίχτες» του, πριν από δύο χρόνια, το όνομά του εδραιώθηκε για τα καλά στους πιο υποσχόμενους σκηνοθέτες της γενιάς του, για να ακολουθήσουν δύο σεζόν με γεμάτο θέατρο και μια πρώτη καλοκαιρινή περιοδεία το 2023.

Όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του στο OW, οι «Παίχτες» είναι μια παράσταση στην οποία ταιριάζει ο ανοιχτός καλοκαιρινός ουρανός, καθώς ήταν στημένη εξαρξής με «συναυλιακούς όρους». Το επιβεβαίωσα βλέποντάς την πέρσι στο θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη, όπου βρήκαμε θέση μόνο σε σκαλιά ανάμεσα στις κερκίδες (ας όψεται και η καθυστέρηση να βρούμε πάρκινγκ στην περιοχή).

© Χρήστος Συμεωνίδης

Επί της υπόθεσης, ένας δεινός χαρτοπαίχτης, απατεώνας, και πλαστογράφος φτάνει σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, αναζητώντας τα επόμενα θύματά του. Μόνο που εκεί διαμένουν δύο εξίσου δεινοί κομπιναδόροι, που γυρεύουν ακριβώς το ίδιο ακριβώς, και έτσι ξεκινάει ένα πανδαιμόνιο γεμάτο μπλόφες, ρίσκο, ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις και ανατροπές.

© Χρήστος Συμεωνίδης

Μια ματιά στο κοινό αποκάλυπτε ανθρώπους κάθε ηλικίας, ίσως και μερικούς που δεν θα περίμενες να δεις σε θέατρο – κι αυτό θα μπορούσε να είναι ενδεικτικό της απήχησης που είχε η παράσταση. Μια «κωμωδία αδρεναλίνης», την οποία κατακλύζουν με ενέργεια επί σκηνής οι Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Θανάσης Δήμου, Γιώργος Τζαβάρας και Γιώργος Μπουκαούρης.

Από την 8 Ιουλίου 2024. Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα και κλείστε εισιτήρια. 

Παράσταση #2: «Αίας», του Σοφοκλή

Οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες ποτέ δεν λείπουν από τα θεατρικά προγράμματα του καλοκαιριού, όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα συνηθισμένο ανέβασμα.

Όχι τόσο γιατί αρχικά παίχτηκε σε κλειστό θέατρο, όσο γιατί η σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Νανούρη έδωσε στον «Αίαντα» του Σοφοκλή μια πολύ διαφορετική διάσταση, χάρη σε δύο βασικές καινοτομίες:

• Ένας και μόνο ηθοποιός, ο Μιχάλης Σαράντης, υποδύεται τα εννέα βασικά πρόσωπα του δράματος.
• Μαζί του επί σκηνής βρίσκεται ένας ζωγράφος, ο Απόστολος Χαντζάρας, ο οποίος δημιουργεί επί σκηνής – μάλιστα, έργα που φιλοτέχνησε σε προηγούμενες παραστάσεις έχουν εκτεθεί και διατεθεί προς πώληση.

Η παρουσία του ζωγράφου πάνω στη σκηνή είναι κάθε άλλο παρά διακοσμητική. Φιλοτεχνώντας πορτρέτα των ηρώων του έργου, ουσιαστικά συστήνει στο κοινό τους χαρακτήρες, δίνοντάς τους υπόσταση δίπλα σε όποιον ενσαρκώνει ο ηθοποιός. Η άνεση με την οποία το κάνει είναι αξιοθαύμαστη και μάλλον ένα συν των παραστάσεων σε ανοιχτά θέατρα είναι ότι οι θεατές θα βλέπουν από ψηλά τη διαδικασία, κάτι που το ύψος της σκηνής στο κλειστό θέατρο περιόριζε.

Η τραγωδία αφηγείται την ιστορία του Αίαντα, του μεγαλύτερου πολεμιστή στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Τροία, ο οποίος μετά τον θάνατο του Αχιλλέα έπρεπε να πάρει δικαιωματικά τα όπλα του. Αφού ο Οδυσσέας τα καρπώνεται με δολοπλοκία, ο Αίας αποφασίζει να εκδικηθεί, για να καταλήξει έρμαιο της θεάς Αθηνάς και περίγελος του στρατεύματος των Αργείων.

Το να πεις ότι ο Μιχάλης Σαράντης δίνει ένα ερμηνευτικό ρεσιτάλ ίσως είναι και λίγο. Καθώς περνάει από τον ένα χαρακτήρα στο άλλο, κινείται αριστοτεχνικά σε μια μεγάλη γκάμα συναισθημάτων, από τα πιο «χαμηλόφωνα» μέχρι τα πιο ακραία. Η σκηνή γεμίζει από το εκτόπισμά του, τα χάρτινα πορτρέτα αποκτούν φωνή και ο σκοπός της τραγωδίας εξυπηρετείται στο έπακρο, οδηγώντας στην κάθαρση.

Από 14 Ιουλίου 2024. Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα και κλείστε εισιτήρια. 

Παράσταση #3: «Μια άλλη Θήβα», του Σέρχιο Μπλάνκο

Στη γη της Θήβας διαδραματίστηκε μια από τις μεγαλύτερες και πιο γνωστές τραγωδίες όλων των εποχών: εκείνη του πατροκτόνου Οιδίποδα, που έγινε εν αγνοία του αιμομίκτης και σύζυγος της μητέρας του. Ένας άλλος πατροκτόνος πρωταγωνιστεί στο «Μια άλλη Θήβα»: είναι ο εικοσάχρονος Μαρτίν και οι ομοιότητες με τον μυθικό ήρωα περιορίζονται στο αποτρόπαιο της πράξης τους.

© Πάτροκλος Σκαφίδας

Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, και η δυναμική του άρχισε να διαδίδεται από στόμα σε στόμα, με ενθουσιώδη σχόλια θεατών σε διαδικτυακές ομάδες όπως το Ζω ένα δράμα. Μετά τα αλλεπάλληλα sold out και τη μεταφορά σε μεγαλύτερη θεατρική σκηνή, ήρθε και ένα μεγάλο επιστέγασμα: η βράβευση του Δημήτρη Καπουράνη με το Βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στον διπλό ρόλο του Μαρτίν και του Φεδερίκο, ενός ηθοποιού που θα κληθεί να τον υποδυθεί.

© Πάτροκλος Σκαφίδας

Τον μίτο της ιστορίας επιχειρεί να ξετυλίξει ένας Συγγραφέας που θέλει όχι μόνο να γράψει ένα θεατρικό έργο για τον Μαρτίν αλλά και να τον ανεβάσει στη σκηνή με ειδική άδεια. Όταν αυτό αποκλείεται, μπαίνει στο πλάνο ο Φεδερίκο – και η οδηγία του Μπλάνκο είναι να τον υποδυθεί ο ίδιος ηθοποιός.

Το έργο είναι πολυεπίπεδο, μια σύγχρονη σπουδή για την ανδρική ταυτότητα, την καταπίεση, τη βία και το έγκλημα, την τιμωρία και τις διακρίσεις, αλλά ταυτόχρονα και τις ίδιες τις δημιουργικές διαδικασίες της τέχνης του θεάτρου. Η εναλλαγή Μαρτίν και Φεδερίκο από τον Καπουράνη εντυπωσιάζει σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, ενώ απέναντί του ως Συγγραφέας στέκεται ο Θάνος Λέκκας, σε έναν ρόλο εξ ορισμού πολύ πιο χαμηλών τόνων.

Από την 1 Ιουλίου 2024. Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα και κλείστε εισιτήρια.