ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥΣΤΑΚΑ: «ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ»

Η γιατρός-χειροπράκτης, Κατερίνα Μουστάκα, βίωσε η ίδια τον χρόνιο πόνο και έμαθε πολλά απ' αυτόν. Σήμερα, τον θεωρεί σύμμαχό της. Όλα όσα είπε για την εμπειρία της σε ένα βίντεο.

«Ο χρόνιος πόνος είναι δάσκαλος και θείο δώρο». Μ’ αυτή τη φράση ξεκινάει το βίντεο για το OW η Κατερίνα Μουστάκα.

Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά όπως εξηγεί η ίδια «ο πόνος ενώ μας ξεβολεύει, ενώ αλλάζει την καθημερινότητά μας, τα πλάνα μας, μερικές φορές ακόμα και την πίστη στον εαυτό μας, παρ’ όλ’ αυτά ο μόνος λόγος που υπάρχει είναι για να μας προστατεύει. Απλώς, τον έχουμε παρεξηγήσει».

Εδώ και 26 χρόνια η κα Μουστάκα ασχολείται με τον μυοσκελετικό πόνο, προσπαθώντας να τον εξοστρακίσει από τη ζωή των πελατών της. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι πριν από 8 χρόνια, ο χρόνιος πόνος αποφάσισε να… επισκεφτεί την ίδια.

Για καιρό είχε οσφυαλγίες, τις οποίες όμως δεν λάμβανε σοβαρά υπόψη της. «Τότε, δεν έδινα μεγάλη σημασία στο σώμα μου. Θεωρούσα ότι είμαι από τα μοντέλα που δεν σπάνε, δεν χαλάνε», διηγείται και συνεχίζει: «Εκείνη τη φορά ήταν τελείως διαφορετικό το σύμπτωμα. Οτιδήποτε έκανα όλη μέρα, κάθε μέρα, ήμουν σε πολύ έντονη ενόχληση. Αν έχουμε μία κλίμακα από το 0 (δεν έχω καμία ενόχληση), μέχρι το 10 (είμαι για νοσοκομείο), εγώ στα καλά μου ήμουν στο 7-8».

Τι έκανε; Πήγε σε ορθοπεδικό, νευροχειρουργό, χειροπράκτη (η ειρωνεία είναι ότι δεν μπορούσε να εφαρμόσει στον εαυτό τις τεχνικές που εφάρμοζε στους πελάτες της), βελονιστή και μετά από σχεδόν 8 μήνες που το σύμπτωμα παρέμενε το ίδιο και δεν είχε κανένα αποτέλεσμα με την κλασική φαρμακευτική προσέγγιση, συνειδητοποίησε ότι θα χρειαστεί να ζει με τον πόνο. «Ο πόνος πάντα συνδυάζεται με την ψυχολογία μας. Αν δεν είμαστε καλά ψυχολογικά, πονάμε περισσότερο και αν πονάμε, δεν είμαστε καλά ψυχολογικά. Έτσι, γίνεται ένας φαύλος κύκλος», εξηγεί η κα Μουστάκα.

«Κάθε ερέθισμα πόνου έχει και μία υποκειμενική ερμηνεία – σ’  αυτό βασίζονται άλλωστε πολλά πρωτόκολλα αντιμετώπισης του πόνου. Έτσι, λοιπόν, είναι απόλυτα συνυφασμένος ο πόνος με τον ψυχισμό», σχολιάζει ο νευροψυχολόγος-ψυχαναλυτής, Ιάκωβος Κλεώπας.

Την εποχή που ήρθε αντιμέτωπη η κα Μουστάκα με τον χρόνιο πόνο ένιωθε να πηγαίνει «τυφλή στο χείλος του γκρεμού». Άρχισε λοιπόν να το ψάχνει, να διαβάζει, να μαθαίνει. «Σταμάτησα να φοβάμαι κάθε φορά που έκανα το οτιδήποτε και πονούσα ότι θα καταστραφεί περισσότερο η μέση μου και άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ο χρόνιος πόνος είναι ένας μηχανισμός, ο οποίος έχει πάθει ένα βραχυκύκλωμα και με προστατεύει από ανύπαρκτους εχθρούς». Κάπως έτσι άρχισε να καταλαβαίνει ότι ο χρόνιος πόνος ήταν σύμμαχος και όχι εχθρός.

Τον λόγο παίρνει ο κ. Κλεώπας: «Βλέπουμε ότι η πολυπλοκότητα του ψυχισμού και του σώματος και η μεταξύ τους σχέση επιτρέπει μερικές φορές, καταστάσεις που είναι αδιανόητες –μιλάω για χρόνιο και έντονο πόνο–, να μπορούν να είναι κάπως πιο ανεκτές».

«ΑΝ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙ, ΘΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ».

Τι γίνεται στο σήμερα με τον χρόνιο πόνο; «Ο χρόνιος πόνος μού δίνει πλέον μηνύματα όταν ξεπεράσω το όριο της αντοχής μου. Αυτό προσπαθούσε να μου πει και τότε, 8 χρόνια πριν. Και επειδή, αν δεν ακούς το σώμα σου όταν σου ψιθυρίζει, θα αναγκαστείς να το ακούσεις όταν ουρλιάζει, πλέον τον ακούω κάθε φορά που έρχεται», εξηγεί η κα Μουστάκα. «Του λέω "Ευχαριστώ αγάπη μου, ευχαριστώ για την πληροφορία. Κάτσε εσύ λίγο τώρα εδώ, γιατί έχω και δουλειές!"»