5 ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ALL-TIME CLASSIC ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΟΥ

Η ομάδα του OW παραδέχεται ότι αυτές ήταν οι κωμωδίες που την έκαναν να κλάψει από τα γέλια, κι εσύ μόλις βρήκες τι θα δεις απόψε.

«Η ζωή δεν μετριέται σε ανάσες, αλλά σε στιγμές που σου κόβουν την ανάσα», λέει ένα από τα πιο γνωστά αποφθέγματα. Αν θέλεις στη δική σου ζωή να κρατάς μόνο τα καλά, θα συμφωνήσεις ότι –μετά το σεξ– δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο να σου κόψει την ανάσα από μία επιτυχημένη κωμωδία.

Σίγουρα το γέλιο είναι κάπως προσωπική υπόθεση: Ούτε γελάμε όλοι με τις ίδιες κωμωδίες, ούτε γελάμε πάντα με τα ίδια αστεία. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, το χιούμορ περνά από σκληρή λογοκρισία. Κινήματα όπως το #MeToo, η #cancelculture, ο νέος φεμινισμός δεν αφήνουν πολλά περιθώρια «πειράγματος», στενεύοντας πολύ τα δημιουργικά περιθώρια των κωμικών.

Κι όμως, έχουμε όλοι μας τόσο μεγάλη ανάγκη από ένα καλό γέλιο. Αυτό που έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, σε μια στιγμή χαλάρωσης από τους πιεστικούς ρυθμούς της καθημερινότητας. Αυτό που μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα μπορεί να σε κάνει κυριολεκτικά να πέσεις από τη θέση σου, κλαίγοντας σχεδόν, κακαρίζοντας και μην μπορώντας να αναπνεύσεις.

Το καλό γέλιο συνιστάται και από τους γιατρούς: Έχει βρεθεί πως ωφελεί ποικιλοτρόπως την υγεία, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, χαλαρώνοντας τους μυς, συμβάλλοντας στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος και προστατεύοντας από καρδιοπάθειες. Την ίδια ώρα, μειώνει το άγχος, εκτονώνει την ένταση, βελτιώνει τη διάθεση και συμβάλλει στην ψυχική ανθεκτικότητα. Κανονικό φάρμακο, δηλαδή! Και ο κινηματογράφος είναι η μόνη τέχνη που έχει τη δύναμη να μας το χορηγεί απλόχερα.

5 κλασικές κωμωδίες για να κλάψεις από τα γέλια

Σίγουρα δεν θα συμφωνήσουν όλοι ότι οι παρακάτω κωμωδίες μπορούν να σε κάνουν να κλάψεις από τα γέλια, όμως είχαν την επίδραση αυτή στην ομάδα του ΟW, οπότε λίγο αν ταιριάζουμε, αξίζει να τις κυνηγήσεις:

© Mirisch Corporation / Collection ChristopheL via AFP

– The Party (Το Πάρτυ), 1968

Ο Πίτερ Σέλερς δίνει ρέστα σε αυτή την απίθανη ταινία του Μπλέικ Έντουαρντς, που μοιάζει να φτιάχτηκε αποκλειστικά για να αναδειχθεί το αξεπέραστο αυτοσχεδιαστικό, κωμικό ταλέντο του ηθοποιού. Χάρη σε αυτήν, άλλωστε, έγινε γνωστός στο Χόλιγουντ, για να ακολουθήσουν ο Επιθεωρητής Κλουζώ και ο Ροζ Πάνθηρας.

Στο στόρι βλέπουμε έναν ηθοποιό από την Ινδία που έχει βρεθεί από λάθος σε ένα πολυτελές πάρτι διασήμων στο Χόλιγουντ. Αγνοώντας παντελώς τους δυτικούς τρόπους συμπεριφοράς, κάνει τα πιο καταστροφικά (και ξεκαρδιστικά ταυτόχρονα) λάθη. Αν δεις την ταινία, θα συμφωνήσεις πως η πρωτοποριακή για την εποχή ερμηνεία του επηρέασε μεταγενέστερους κωμικούς, όπως π.χ. τον Ρόουαν Άτκινσον ως Mr. Bean.

Alamy/Visualhellas.gr

– Weekend at Bernie's (Τρελό Γουίκεντ στου Μπέρνι), 1989

Η δεκαετία του ’80 χαρακτηρίζεται από ταινίες που έγραψαν ιστορία και η συγκεκριμένη είναι σίγουρα κορυφαία στην κατηγορία της κωμωδίας. ΟΚ, της μαύρης κωμωδίας. Είναι μία ταινία που και μόνο που τη σκέφτεσαι γελάς. Η σκηνοθεσία είναι του Ted Kotcheff και πρωταγωνιστές οι Andrew McCarthy, Jonathan Silverman και Terry Kiser. Αν και όχι πρωτοκλασάτοι με τα σημερινά δεδομένα, κατάφεραν να εκτινάξουν ένα κατά τ’ άλλα «ελαφρύ» σενάριο.

Δύο νέοι ασφαλιστές φτάνουν στο σπίτι του αφεντικού τους του Μπέρνι, στα Χάμπτονς, για να ανακαλύψουν ότι είναι νεκρός. Προκειμένου να μην κατηγορηθούν για τον φόνο του, θα αναλάβουν κάθε πιθανό εγχείρημα για να πείσουν ότι ο Μπέρνι είναι ακόμα ζωντανός, κυκλοφορώντας από το πρωί έως το βράδυ με το πτώμα του. Στην περιπέτειά τους αυτή, όμως, θα ανακαλύψουν πως ήταν τελικά αυτός που σκόπευε να τους δολοφονήσει, για να μην αποκαλύψουν τις απατεωνιές του.

Alamy/Visualhellas.gr

– Airplane! (Μια απίθανη... Απίθανη πτήση), 1980

Στις κορυφαίες της ίδιας δεκαετίας και η «Απίθανη Πτήση», σε σενάριο-σκηνοθεσία των Τζιμ Έιμπραχαμς, Τζέρι Ζάκερ και Ντέβιντ Ζάκερ, με πρωταγωνιστές τον αξεπέραστο Λέσλι Νίλσεν, τον Ρόμπερτ Χέις, την Τζούλι Χάγκερτι στον ρόλο της αεροσυνοδού και μερικών ακόμα απολαυστικών ηθοποιών. Η ταινία είναι ο ορισμός της disaster παρωδίας, με απίθανο σουρεαλιστικό χιούμορ και χονδροειδή αστεία που σήμερα θα είχαν σίγουρα κοπεί.

Το στόρι περιστρέφεται γύρω από μία πτήση στην οποία, ενώ αρχικά όλα μοιάζουν να εξελίσσονται ομαλά, ξαφνικά ξεσπά μία μαζική τροφική δηλητηρίαση. Μέσα σε λίγα λεπτά στο αεροπλάνο γίνεται της τρελής, η πτήση μπαίνει σε κίνδυνο και ο μόνος που μπορεί να αναλάβει την προσγείωση είναι ένας πρώην πιλότος, που όμως περνά βαθιά κατάθλιψη και δεν μοιάζει να πολυ-επικοινωνεί με το περιβάλλον γύρω του.

Alamy/Visualhellas.gr

– Analyze This (Ανάλυσέ το), 1999

Με Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Μπίλυ Κρίσταλ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους πώς να μην είναι μία από τις καλύτερες κωμωδίες; Η σκηνοθεσία είναι του Χάρολντ Ράμις, ο οποίος έγραψε το σενάριο μαζί με τον θεατρικό συγγραφέα Κένεθ Λόνεργκαν και τον Πίτερ Τόλαν. Καθώς εισπρακτικά «έσκισε», τρία χρόνια μετά ακολούθησε το σίκουελ «Ξανά Ανάλυσέ Το».

Είμαστε πλέον στην δεκαετία του ’90, οπότε τα θέματα ψυχικής υγείας, στην Αμερική τουλάχιστον, αρχίζουν να απασχολούν αλλά και να γίνονται κινηματογραφικό αντικείμενο. Έστω κι αν, ελλείψει πολιτικής ορθότητας ακόμα, διακωμωδούνται. Στην ταινία, ένας άσημος ψυχαναλυτής που υποφέρει από πλήξη γίνεται άθελά του ψυχοθεραπευτής ενός διάσημου και επικίνδυνου μαφιόζου, ο οποίος –χωρίς κανείς στο περιβάλλον του να το γνωρίζει– υποφέρει από κρίσεις πανικού. Προφανώς ο Ντε Νίρο κάνει τον φαινομενικά σκληρό, μα εν τέλει ευάλωτο και κλαψιάρη μαφιόζο.

Alamy/Visualhellas.gr

– Αnger Management (Ασκήσεις Ηρεμίας), 2003

Δεν ξέρουμε για εσάς (θα χαρούμε αν μας απαντήσετε στα σχόλια των social του OW), πάντως κάποιοι από εμάς έχουμε ρίξει το γέλιο «της αρκούδας» με αυτή την ταινία. Αυτό το οφείλουμε πρωτίστως στον Τζακ Νίκολσον και δευτερευόντως στον Άνταμ Σάντλερ. Η σκηνοθεσία, για την ιστορία, είναι του Πίτερ Σίγκαλ.

Η ψυχική υγεία αποτελεί και εδώ κεντρικό θέμα, με την διαχείριση θυμού να είναι το ζητούμενο για έναν διαφημιστή που εξαιτίας μιας παρεξήγησης καταλήγει στο δικαστήριο. Για να μην μπει στη φυλακή, πρέπει να παρακολουθήσει μαθήματα καταπολέμησης θυμού. Έτσι, τη θεραπεία του αναλαμβάνει ο Δρ. Ράιντελ (Τζακ Νίκολσον), ο οποίος αντί να ηρεμεί τον ασθενή του τον βγάζει εντελώς εκτός εαυτού. Η ταινία δεν χαίρει άριστων κριτικών, όμως οι ερμηνείες των δύο ηθοποιών «τα σπάνε» και είναι τόση η ένταση που εκλύεται, ώστε νιώθεις κι εσύ όχι μόνο να ταυτίζεσαι μα και να εκτονώνεσαι.