ΓΙΑΤΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΚΡΥΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗ;

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι σε 50 έως 150 χρόνια από σήμερα θα μπορούν να επαναφέρουν ανθρώπους από την κρυοσυντήρηση στο άνθος της νιότης τους.

Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας τη λέξη κρυοσυντήρηση μάλλον ένας αστικός θρύλος για τον Walt Disney, ιδρυτή της παγκόσμιας αυτοκρατορίας, που λέει ότι μετά τον θάνατο του από καρκίνο, το 1966, το σώμα του δεν ενταφιάστηκε παρά καταψύχθηκε.

Αναφέρομαι σε θρύλο, καθώς κανένας δεν έχει επιβεβαιώσει αν ισχύει, ενώ η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη περίπτωση κρυοσυντήρησης φαίνεται να έλαβε χώρα έναν μήνα μετά τον θάνατο του Disney. Δωρητής ήταν ο Dr. James Bedford, ο οποίος παραμένει μέχρι σήμερα στους… καταψύκτες της Alcor Life Extension Foundation, έναν μη-κερδοσκοπικό οργανισμό που ηγείται της συγκεκριμένης τεχνολογίας.

Επισήμως, η οικογένεια του Disney υποστήριξε ότι μετά τον θάνατό του αποτεφρώθηκε και η τέφρα του διασκορπίστηκε στο Forest Lawn Memorial Park, στο Γκέλντεϊλ της Καλιφόρνια.

Όσο για τους επιβεβαιωμένα κρυοσυντηρημένους, μετά τον Bedford ακολούθησαν τουλάχιστον άλλοι 200 μόνο στην Alcor (που δεν είναι η μοναδική εταιρεία η οποία πραγματοποιεί μελέτες στην κρυονική). Και το έκαναν παρόλο που η υπόσχεση της επαναφοράς στη ζωή φαίνεται να αργεί πολύ ακόμα. Σύμφωνα με τους περισσότερους επιστήμονες, τουλάχιστον.

Πάντως, ο Dr. Max More, επίτιμος εκπρόσωπος και πρόεδρος της Alcor, δηλώνει αισιόδοξος.

«Σε 50 με 150 χρόνια οι ασθενείς χάρη στην κρυοσυντήρηση θα επιστρέφουν στη ζωή»

«Η κρυονική παρεμβαίνει όταν οι γιατροί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν για να σε σώσουν», λέει ο Dr. More μιλώντας πρόσφατα στο Healthnews. «Αυτό που λέμε είναι αντί ένας άνθρωπος να καταστραφεί, ας τον βάλουμε σε μια αμετάβλητη κατάσταση, ας πατήσουμε το pause και ας αφήσουμε την πιο προηγμένη ιατρική του μέλλοντος να αντιμετωπίσει το πρόβλημα».

Photo courtesy of Alcor Life Extension Foundation

Πώς γίνεται η κρυοσυντήρηση

Η διαδικασία της κρυοσυντήρησης ξεκινά όταν το άτομο υπογράφει συμφωνητικό που το καθιστά μέλος της Alcor. Το κόστος, το οποίο καλύπτεται από κάποιες αμερικανικές ασφαλιστικές εταιρείες, ανέρχεται στις 200 χιλ. δολάρια κατ’ ελάχιστον, για κρυοσυντήρηση όλου του σώματος.

Σε ιδανικές συνθήκες η εταιρεία ενημερώνεται εκ των προτέρων για τον επικείμενο θάνατο του μέλους και στέλνει την ιατρική της ομάδα στο πλευρό του. Δευτερόλεπτα μετά τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς και αφού ανακοινωθεί ο θάνατος του ασθενούς, η ομάδα διατηρεί το νεκρό σώμα κρύο με παγωμένο νερό και πραγματοποιεί μηχανικούς αερισμούς και συμπιέσεις με χρήση συσκευής CPR.

Στη σορό χορηγούνται διάφορα φάρμακα, όπως αντιπηκτικά για την πρόληψη της πήξης του αίματος, αντιόξινα και σταθεροποιητές μεμβράνης, για τη διατήρηση της βιωσιμότητας των ιστών. Στη συνέχεια, μεταφέρεται στην Alcor, όπου ανοίγεται χειρουργικά ο θώρακας.

Photo courtesy of Alcor Life Extension Foundation

Ο γιατροί τότε προσεγγίζουν την κεντρική αρτηρία της καρδιάς και συνδέουν το αγγειακό σύστημα σε μια αντλία και έναν ψύκτη. Ο στόχος είναι να αφαιρεθεί όσο το δυνατόν περισσότερο αίμα και ενδοκυτταρικό υγρό, και να αντικατασταθεί με κρυοπροστατευτικό διάλυμα. «Είναι κάτι σαν ιατρικό αντιψυκτικό», περιγράφει χαρακτηριστικά ο More.

Το νεκρό σώμα στην πραγματικότητα δεν καταψύχεται, αλλά συντηρείται με τη μέθοδο της υαλοποίησης. Πρόκειται για την ίδια διαδικασία που χρησιμοποιείται στην κατάψυξη ωαρίων για να γίνει τεχνητή γονιμοποίηση. «Και αυτό κάνει τη μεγάλη διαφορά, γιατί η απλή ψύξη δημιουργεί παγωμένους κρυστάλλους στις εσωτερικές δομές, οι οποίοι καθώς είναι πολύ αιχμηροί μπορούν να τραυματίσουν τα κύτταρα. Ενώ με την υαλοποίηση το υγρό αυτό συγκρατεί τα πάντα στη θέση τους, χωρίς να τα βλάπτει. Έτσι, θα είναι πολύ πιο εύκολο να επανέλθουν και να διορθωθούν οι ιστοί στο μέλλον».

Η διαδικασία μπορεί να κρατήσει μερικές ώρες και πρέπει να γίνει σταδιακά μέχρι η θερμοκρασία του σώματος να πέσει στους -160 βαθμούς Κελσίου. Τέλος, οι σοροί τοποθετούνται σε κρυογονικούς θαλάμους που θυμίζουν μεταλλικά θερμός και διατηρούνται εκεί. Δεν απαιτείται ρεύμα για την ψύξη τους, απλά τους προσθέτουν ανά διαστήματα λίγο υγρό άζωτο για να μένει σταθερή η θερμοκρασία.

Photo courtesy of Alcor Life Extension Foundation

«Στη θερμοκρασία αυτή δεν υπάρχει βιολογική δραστηριότητα, οπότε είτε μείνεις εκεί για μία ημέρα είτε για 100 χρόνια δεν υπάρχει διαφορά. Είναι σα να είσαι σε κώμα για πολύ καρό, απλά χωρίς μεταβολισμό», λέει ο More.

Και πώς θα επανέλθει το σώμα στη ζωή;

Αυτή τη στιγμή, οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα σε θέση να επαναφέρουν το ανθρώπινο σώμα από την κρυοσυντήρηση στη ζωή και παραμένει άγνωστο  πότε θα τα καταφέρουν. Ο More υπολογίζει ότι μπορεί να πάρει από 50 έως 150 χρόνια.

Πάντως, όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η μνήμη μπορεί με αυτή τη μέθοδο να διατηρηθεί σε άριστη σχεδόν κατάσταση, σύμφωνα με μελέτες ηλεκτρονικών μικρογραφιών του υαλοποιημένου εγκεφαλικού ιστού.

Επιπλέον, υπάρχουν διάφορα πιθανά σενάρια για το πώς θα δείχνουν εξωτερικά τα άτομα μετά την αναβίωση. Οι επιστήμονες της Alcor ελπίζουν πως οι ασθενείς θα «επιδιορθώνονται» και θα επανέρχονται στο ίδιο σώμα. «Ωστόσο, δεν θα επιστρέφεις ως 90χρονος, αλλά με ένα ανανεωμένο σώμα στην ακμή του, ώστε να παραμένεις εσύ αλλά στην καλύτερη εκδοχή σου» υποστηρίζει ο More.

Αυτή τη στιγμή τα άτομα που βρίσκονται σε κρυοσυντήρηση θεωρούνται νεκρά. Ουσιαστικά, όπως λέει και ο More, έχουν δωρίσει το σώμα τους στην επιστήμη για ιατρικά πειράματα, οπότε δεν θεωρούνται άτομα. Ελπίζει, πάντως, ότι στο μέλλον, όταν η διαδικασία αυτή διευρυνθεί και γίνει πιο γνωστή, θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους ανθρώπους που βρίσκονται σε μακροχρόνιο κώμα.

Κατά τη γνώμη του, άλλωστε, η κρυοσυντήρηση αντιτίθεται στο μη αναστρέψιμο του θανάτου. «Στο μέλλον, πολλοί άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν ότι οι αποθανόντες φίλοι και συγγενείς τους θα μπορούσαν να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Δυστυχώς, μέχρι να καταφέρουμε να επαναφέρουμε ανθρώπους θα έχουν χαθεί πάρα πολλοί», υποστηρίζει ο More.

Όσο για το αν θα επιβαρυνθεί έτσι το πρόβλημα του υπερπληθυσμού, ο More είναι κάθετος: «Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι τα ποσοστά γονιμότητας πέφτουν τις τελευταίες δεκαετίες και η αύξηση του πληθυσμού έχει σταματήσει στον δυτικό κόσμο, ενώ μειώνεται σε πολλές χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ρωσία και η ανατολική Ευρώπη. Έτσι, ακόμα κι αν αποτελούσε πρόβλημα, το πραγματικό ζήτημα θα ήταν το πόσα παιδιά αποκτάς, όχι το πόσο ζεις».