MISSY MERIDA: «Η ΛΕΞΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ»

Η Missy Merida είναι η καθημερινή σου υπενθύμιση να χαμογελάς, γιατί δεν είσαι μόνη ή μόνος. Πώς να μη θέλεις να γνωρίσεις τον άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις τόσο καλά;

Νιώθεις την ανάγκη να χαμογελάσεις; Να τονώσεις λίγο τη διάθεσή σου; Να θυμηθείς ότι δεν είσαι μόνος/-η σε ό,τι δύσκολο μπορεί να αντιμετωπίζεις αυτή τη στιγμή; Αρκεί να μπεις στο προφίλ της Missy Merida (στο Facebook ή στο Instagram) και να χαζέψεις τα πανέμορφα σκίτσα της, με τα μεγάλα, ροδαλά πρόσωπα, τα έντονα παστέλ χρώματα και τις στρογγυλοποιημένες γραμμές τόσο στα σχέδια όσο και στα ενδυναμωτικά λεκτικά μηνύματα, οι οποίες –σύμφωνα με τη γραφολογία τουλάχιστον– υποδηλώνουν ειλικρίνεια και γενναιοδωρία.

Πώς να μη θέλω να γνωρίσω το άτομο πίσω από αυτές τις τόσο feelgood εικόνες; Ένα άτομο που με τις πολύχρωμες αναρτήσεις του αγγίζει βαθιά και ευαίσθητα ζητήματα της ψυχολογίας, αλλά και της κοινωνίας, με διάθεση υποστηρικτική και ενωτική. Ιδιαίτερη αδυναμία δείχνει στις γυναίκες –και σε όσους ανθρώπους νιώθουν γυναίκες– τις οποίες αντιμετωπίζει σαν αγαπημένες φίλες, σαν αδελφές. Η Ημέρα της Γυναίκας ήταν, λοιπόν, η ιδανική αφορμή.

Η Missy Merida γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πάτρα. Ήταν, όπως μου λέει, ένα «αρκετά εξωστρεφές παιδί με τάση στην εσωστρέφεια, με την έννοια ότι πάντα έστρεφα το βλέμμα προς τα μέσα μου και το απολάμβανα, αφού είχα φτιάξει την δική μου “φούσκα”, τον δικό μου κόσμο». Αργότερα, επέστρεψε στην Αθήνα, όπου ζει με τον άντρα της, τον 17χρονο γιο της και τα δύο τους «σκυλόπαιδα», τον Πίκλα και την Κίρα. Tα τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με την παιδική εικονογράφηση και το eshop της.

Ποια είναι, όμως, πραγματικά η Missy Merida;

Η Missy Merida στο OW

– Θα πούμε το πραγματικό σου όνομα;

Και βέβαια θα το πούμε, είμαι η Έλενα.

– Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Είναι για πάντα η αγαπημένη μου ερώτηση και συνηθίζω να την κάνω σε μικρούς και μεγάλους. Λοιπόν εγώ, όταν με ρωτούσαν μικρή έλεγα πάντα ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω φράουλα, αλλά τελικά δεν έγινα! Aργότερα μεγαλώνοντας ονειρευόμουν να γίνω ποιήτρια και στην πορεία ψυχολόγος. Τελικά, δεν ξέρω τι έγινα, ελπίζω καλός άνθρωπος. Και αυτό το λέω μιας και δεν πιστεύω ότι γινόμαστε, παρά μόνο προσπαθούμε να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Πάντως, σήμερα νιώθω ότι έγινα αυτό που ονειρευόμουν, ζωγραφίζω και γράφω τα όνειρά μου, και ζω από αυτό.

– Διάβαζα σε συνέντευξή σου ότι ξεκίνησες να ζωγραφίζεις πριν από λίγα σχετικά χρόνια, από τη βαθιά σου ανάγκη να βρεις ένα καταφύγιο για τα άγχη και τους προβληματισμούς σου. Επίσης, ότι είσαι αυτοδίδακτή. Πώς γίνεται αυτό;

Ναι, ξεκίνησα να ζωγραφίζω πριν σχεδόν πέντε χρόνια, έπειτα από μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου και έπειτα από παρότρυνση του γιου μου. Έπιασα χαρτιά και μολύβια και την περίοδο της καραντίνας ξεκίνησα να ζωγραφίζω συστηματικά ό,τι ένιωθα και ό,τι παρατηρούσα στις ανθρώπινες σχέσεις γύρω μου: την αποξένωση, τον φόβο, την ανάγκη της ανθρώπινης επαφής, και τα ανέβαζα στα social. Νιώθω ότι όλ@ μας ανακαλύψαμε κάτι από τους εαυτούς μας ή έστω επανασυστηθήκαμε στους εαυτούς μας στην καραντίνα και μπροστά σε αυτό το συλλογικό τραύμα.

Η ζωγραφική για εμένα πολύ σύντομα λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά. Ως άτομο με αγχώδη διαταραχή και αγοραφοβία, ένιωσα πως ξαναέφτιαξα μια ενήλικη «φούσκα» και λυτρώθηκα όταν συνειδητοποίησα πως η ζωγραφική σε συνδυασμό με το γράψιμο ήταν πάντα από πολύ νωρίς το προσχέδιο του δικού μου ονείρου.

– Έχεις κάνει ψυχοθεραπεία; Σε έχει βοηθήσει;

Κάνω πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία on and off, αυτή την περίοδο όμως διανύω την καλύτερη ψυχοθεραπευτική μου περίοδο χάρη στη θεραπεύτριά μου και τη χημεία που έχουμε μεταξύ μας. Με έχει βοηθήσει να μη νιώθω μισή μερίδα σε έναν κόσμο τεράστιο και τρομακτικό. Με έχει βοηθήσει να έρθω πιο κοντά στον εαυτό μου και να κατανοήσω το άγχος μου, τις κρίσεις πανικού και τα δώρα τους.

– Τι έκανες πριν γίνεις η Missy Merida;

Ήμουν από πάντα missy Merida, απλώς έψαχνα να ενώσω το πάζλ της ενήλικης ζωής! Ήμουν μητέρα, σύζυγος, φίλη, όπως και σήμερα.

– Έχεις καταλάβει τι επίδραση έχεις στους ανθρώπους που σε παρακολουθούν και σε θαυμάζουν; Πώς αισθάνεσαι που κάνεις πολλούς από εμάς να νιώθουμε καλύτερα;

Έχω καταλάβει πως εκεί έξω, πίσω από οθόνες, πληκτρολόγια και βιβλία υπάρχουν «ανθρωπένιοι», η φυλή μου, όπως συνηθίζω να λέω, που συναντηθήκαμε μέσα από σκίτσα και λέξεις, και είμαι απέραντα ευγνώμων που μπόρεσα να το νιώσω και να το νιώθω καθημερινά. Αν έστω και έν@ νιώθει καλύτερα εκεί έξω, πώς να μην είμαι ολάνθιστη;

– Ακούς μουσική όταν ζωγραφίζεις;

Ακούω εμμονικά σχεδόν podcast και μουσική. Λατρεύω τη θεατρικότητα και την παιδική ανεμελιά της Βjork, την μάγισσα Florence and the Μachine, τη low bap σκηνή αλλά και όλα τα soundtrack της Ghibli [σ.σ. είναι το διασημότερο ιαπωνικό studio animation ταινιών, οι μελωδίες των οποίων είναι απλά ονειρικές! Ο συνθέτης Joe Hisaishi είναι σα να αφηγείται μέσα από αυτές τις πιο απίθανες ιστορίες].

Είναι τεράστια η λίστα, οπότε θα σου πω ότι σήμερα ζωγραφίζοντας άκουγα ρεμπέτικα. Έχει να κάνει με την διάθεση μου. Πάντως, όταν γράφω επιβάλλεται να ακούω μουσική με ακουστικά, αποσυνδέομαι πλήρως από την πραγματικότητα.

– Στα έργα σου υμνείς τη Γυναίκα. Της συμπαραστέκεσαι, την αποθεώνεις, την τιμάς με κάθε τρόπο, τόσο με τα σκίτσα όσο και με τα λεκτικά σου μηνύματα. Νιώθεις πως χρειάζονται ενδυνάμωση οι σημερινές γυναίκες;

Η γυναίκα του σήμερα, του χθες και του αύριο δεν χρειάζεται ενδυνάμωση αλλά υπενθύμιση του να γιορτάζει την τόσο μαγική υπόστασή της. Προσπάθησαν τόσο, με όλη τους τη δύναμη να μας τοποθετήσουν σε κουτάκια, και πρέπει να ξέχασαν πως η λέξη δύναμη είναι γένους θηλυκού. Είτε γεννιέσαι θηλυκό είτε νιώθεις θηλυκό, έχεις σίγουρα ανάγκη να το υπενθυμίζεις στον εαυτό σου και να σου υπενθυμίζουν πόσο υπέροχα μαγική είσαι.

– Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα ή η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν σήμερα οι γυναίκες;

Όσο κι αν έχουμε κάνει άλματα θεωρητικά, όσον αφορά τις στερεοτυπικές συμπεριφορές ο σεξισμός και η πατριαρχία είναι ακόμη εδώ. Θεωρώ ότι μέχρι και η τελευταία γυναίκα να πάψει να φοβάται να γυρίσει στο σπίτι της ασφαλής, θα απαντώ πάντα το ίδιο.

– Γιατί έχω την εντύπωση ότι οι γυναίκες «βάλλονται» χειρότερα από άλλες γυναίκες;

Είναι κάτι που παρατηρώ σε σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα αλλά ευτυχώς ποτέ στην ζωή εκεί έξω – την πραγματική ζωή, που δεν κρύβεσαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο σε ρόλο δικαστή. Πιστεύω ότι δεν πρόκειται για αληθινούς ανθρώπους, αλλά για bots. Έχουμε χωριστεί σε ομάδες και έχει βοηθήσει προφανώς πολύ η εναλλαγή συλλογικών τραυμάτων, οπότε θέλω έτσι χαριτολογώντας να πιστεύω ότι υπάρχει μια θολούρα γενικευμένη. Δεν μπορώ με τίποτα να το δικαιολογήσω αλλά ούτε και να το κατανοήσω.

– Και οι άντρες; Εκείνοι δεν είναι θύματα μιας προβληματικής κοινωνίας;

Και βέβαια είναι. Μάλιστα ζωγραφίζω τελευταία –ή τουλάχιστον προσπαθώ να ζωγραφίσω– άντρες που μπορούν και επιτρέπεται να κλαίνε, να ονειρεύονται, να φοράνε ροζ, να ερωτεύονται έναν άλλον άντρα, να πονούν.

– Τα σκίτσα σου, ακόμα και αυτά που αγγίζουν τα πιο δύσκολα θέματα, βγάζουν αισιοδοξία και αγάπη για τη ζωή. Τι σου δίνει δύναμη και τι σε εμπνέει να δημιουργείς με τόση θετικότητα;

Η αγάπη μου για τη ζωή, ο γιος μου, ο αγαπημένος μου, τα σκυλιά μου, οι ανθρωπένιοι μου και κυρίως η ανάγκη μου να μου υπενθυμίζω σαν ένα ζωντανό ημερολόγιο ότι όταν όλα γύρω μαυρίζουν, σίγουρα κάπου θα καταφέρεις να στρέψεις το βλέμμα και να βρεις λίγο φως.

– Γιατί έγινες vegan; Έχεις δει κάποια αλλαγή στην υγεία και στο σώμα σου έπειτα από την απόφαση αυτή;

Έγινα vegan ξεκάθαρα για τα ζώα και τα δικαιώματά τους. Δεν άντεχα να είμαι επιλεκτικά ευαίσθητη, επιλεκτικά φιλόζωη, και είναι μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής μου. Είμαι πλέον πέντε χρόνια vegan και οι αλλαγές –πέραν του ότι κοιμάμαι με συνείδηση ανάλαφρη– είναι τα επίπεδα ενέργειάς μου, η διαύγεια και η καλή διάθεση που άλλαξαν δραστικά. Όμως και η υγεία μου επηρεάστηκε θετικά, μιας και σχεδόν εξαφάνισε ένα αυτοάνοσο και δεν αρρωσταίνω όπως πριν.

– Τι θαυμάζεις σε μία γυναίκα; Υπάρχει κάποια γυναίκα που θαυμάζεις πολύ;

Θαυμάζω τη γυναίκα που μάχεται, που στηρίζει και κρατάει το κεφάλι της ψηλά, που πιστεύει στον εαυτό της, που βρίσκει το θάρρος να μιλήσει, να φύγει, να στηρίξει άλλες γυναίκες, που αγκαλιάζει κάθε πτυχή του εαυτού της και δίνει δύναμη σε όλες τις υπόλοιπες.

– Υπάρχει κάποια γυναίκα που θαυμάζεις πολύ;

Δεν θα μπορούσα να μιλήσω για μία γυναίκα, είναι η γιαγιά μου, η αδερφή μου, η μητέρα μου, η φίλη... είσαι εσύ. Είμαστε όλες.

– Τι κάνει μια γυναίκα όμορφη;

Τα μάτια της και η αγκαλιά της, ο τρόπος που αγαπάει, η δύναμη και η αδυναμία της.

– Ποιο είναι το μήνυμά σου για την Ημέρα της Γυναίκας;

Bloom at your own pace.