ΟΛΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Όταν αποφάσισα να ξεπεράσω μία προς μία τις φοβίες μου, μία από τις σημαντικότερες είχε να κάνει με το άγχος που μου προκαλούσε πάντα η διαδικασία του τρεξίματος. Τελικά, κατάφερα να φτάσω από τον πανικό στην απόλαυση, με λίγη βοήθεια από πέντε-έξι πράγματα που έμαθα καθ’ οδόν και μοιράζομαι σήμερα μαζί σας.

Ο μπαμπάς μου έτρεχε από μικρός. Τον θυμάμαι όσο ζούσαμε στην Αμερική να βγαίνει στην κατάφυτη γειτονιά μας με τις γκρι φόρμες, τα αθλητικά του και μία κορδέλα που του είχε πλέξει η Ελληνίδα γιαγιά μου για να κρατάει τα μαλλιά και τον ιδρώτα του μακριά από το πρόσωπό του! Τον θυμάμαι όσο ζούσαμε σε διαμέρισμα στην Αθήνα, να κάνει διατάσεις στο στενό μπαλκόνι μας πριν βγει στην Κηφισίας και πάρει τα βουνά (τα Τουρκοβούνια, συγκεκριμένα). Και τον θυμάμαι πολύ καλά να σταματάει το τρέξιμο λίγο μετά τα σαράντα, λέγοντάς μου ότι δεν μπορούσε, δεν τον έπαιρνε άλλο.

Μαζί με την καθιστική ζωή και το τσιγάρο που άρχισε σε εκείνη ακριβώς τη φάση της ζωής του, μου έδωσε το –λάθος– μήνυμα: πως ό,τι κάνει κανείς είναι μέχρι εκεί. Μετά, αφήνεσαι.

Στα δικά μου σαράντα, μόλις είχα αρχίσει αντίστροφη πορεία από αυτή του πατέρα μου. Ξεκίνησα το CrossFit και, έχοντας κόψει το κάπνισμα πέντε χρόνια πρωτύτερα, ένιωθα καλύτερα από ποτέ. Φυσικά, ούτε λόγος για τρέξιμο. Κάποιες χαζές προσπάθειές μου, χωρίς πρόγραμμα και λογική, με απομάκρυναν ακόμη περισσότερο από αυτό, τόσο που είχα αποφασίσει ότι «δεν μου πάει».

Μέχρι που γνώρισα τον Δημήτρη Χρόνη, έναν γείτονά μου που ξεκίνησε το τρέξιμο στα 47 του και σήμερα –στα 72 του!– μετράει άπειρες συμμετοχές σε μαραθωνίους και αγώνες σπάρταθλου. Και συνεχίζει.

iStock

Ναι, το κόλπο από ό,τι έμαθα είναι να ξεκινάς και να συνεχίζεις. Έτσι απλά. Δεν μετράει το ρεκόρ. Αλλά το βήμα. Το ένα μετά το άλλο. Αυτό μου είπε και ο κύριος Χρόνης σε μία κουβέντα μας. Αυτό μου έγνεψε και μία φορά που με είδε να αγκομαχάω στο πρώτο μου χιλιόμετρο. «Τώρα είναι που δε σταματάς, τώρα που καίει», μου φώναξε, κι ένα κλικ έγινε μέσα μου. Ο πόνος αυτός λοιπόν δεν είναι εχθρός; Δε σημαίνει κάτι κακό;

Το τρέξιμο γίνεται συνήθεια

Την ίδια εποχή, ο σύζυγός μου ξεκίνησε να τρέχει συστηματικά. Τα δύο χιλιόμετρα που έκανε χαλαρά ένα πρωί Κυριακής έγιναν πέντε και σήμερα πια, επτά χρόνια μετά, όταν βγαίνει για ένα «μικρό» –έτσι τα λέει– εννοεί 12 με 15 χιλιόμετρα. Τις Κυριακές κανονίζουμε τα πρωινά μας ανεξάρτητα από εκείνον, μιας και γυρίζει όλο το νησί της Σύρου, όπου ζούμε πλέον μόνιμα, και μετά έρχεται και μας βρίσκει, με τη γλυκιά ηρεμία της εξάντλησης στο πρόσωπο και το σώμα του.

iStock

Ενώ τον θαύμαζα πάντα για το μυαλό του, άρχισα να τον θαυμάζω και για την επιμονή του, τη συνέπειά του (βγαίνει με βροχές και καταιγίδες, επιστρέφοντας με ένα λαμπερό χαμόγελο) και τη δέσμευσή του. Όποτε χρειαστεί να ταξιδέψει για τη δουλειά του, φροντίζει να έχει εντοπίσει από πριν τις ιδανικές διαδρομές και ανυπομονεί να γνωρίσει τον τόπο που επισκέπτεται με ένα ζευγάρι καλά παπούτσια τρεξίματος. Φυσικά λοιπόν ήταν ο άνθρωπός ΜΟΥ όταν αποφάσισα να δώσω στο τρέξιμο μία ακόμα ευκαιρία. Ξεκινώντας από δύο χιλιόμετρα τον Σεπτέμβρη, σήμερα έχω φτάσει στα επτά και συνεχίζω.

Τι με βοήθησε στο τρέξιμο και συνεχίζει να με ωθεί μπροστά:

• Φτιάξτε μία καλή playlist κι επενδύστε σε ένα καλό πρόγραμμα στο Spotify. Το soundtrack του τρεξίματος έγινε για μένα, τουλάχιστον τις πρώτες φορές, το Α και το Ω. Tip: Mην πηγαίνεις με τα γούστα σου απαραίτητα, αλλά με ό,τι ξέρεις ότι θα σε ξεσηκώσει. Κάθε φορά που φτάνω στο Too Legit To Quit του MC Hammer γελάω από μέσα μου σκεπτόμενη τι θα έλεγαν για μένα όσοι με βλέπουν να τρέχω εξαντλημένη αλλά χαμογελαστή. Βοηθά επίσης να αλλάζεις συχνά σειρά στα τραγούδια ή ολόκληρο το σετ, ώστε να μη βαριέσαι.
• Αν δεν είστε σίγουροι, ξεκινήστε από τον διάδρομο του γυμναστηρίου. «Βάλτε» ένα-ένα τα χιλιόμετρα, μέχρι να νιώσετε έτοιμοι να βγείτε έξω.
• Εκεί έξω, να είσαστε προετοιμασμένοι να συμβούν όλα τα στραβά. Αέρας που ρίχνει τα μαλλιά στα μάτια σου. Κορδόνι που τελικά έσφιξες πολύ. Ιδρώτας που τρέχει μέσα από τους αγκώνες σου, γαργαλώντας σε. Περαστικοί που σε κοιτάζουν αφηρημένοι αντί να κάνουν στην άκρη να περάσει ο άσπρος σίφουνας (εσύ).

• Να θυμάστε ότι στο τρέξιμο υπάρχουν καλές μέρες και κακές μέρες. Μπορεί την προηγούμενη φορά να έκανα τα 7 χιλιόμετρα «σερί», αλλά σήμερα να νιώθω την καρδιά μου να με αφήνει στο τρίτο. Σταματάω, λοιπόν, περπατάω λίγο και συνεχίζω.
• Γενικά, αυτό είναι το κόλπο. Σταματάμε όποτε και όσες φορές χρειαστεί, μέχρι να μη χρειαστεί.
• Το πρώτο χιλιόμετρο είναι ΠΑΝΤΑ δύσκολο. Η καρδιά και οι πνεύμονες παίρνουν λίγη ώρα να μπουν στο παιχνίδι, τα πόδια πιάνονται, η σκέψη τρέχει (αλλού).
• Θυμηθείτε: Η καρδιά είναι μυς. Όσο τον εξασκείς, τόσο πιο γυμνασμένος θα είναι, και κάθε τρέξιμο θα μπορεί να το διαχειριστεί όλο και καλύτερα.
• Επενδύστε σε ένα καλό ρολόι, κυρίως για να παρακολουθείτε τους σφυγμούς σας και τις επιδόσεις σας ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ.

Unsplash+

• Βρείτε κάποιον που τρέχει καιρό και χρησιμοποιήστε τον. Οι παλιοί ξέρουν τα καλά παπούτσια, τα σωστά ακουστικά, τις απαραίτητες διατάσεις, κι έχουν ήδη περάσει από αυτό το αρχικό στάδιο που είναι γεμάτο απορίες και παράξενα συναισθήματα.
• Βρείτε, επίσης, ποιες είναι οι ώρες που σας ταιριάζουν. Εγώ, ενώ το απόγευμα είμαι στα καλύτερά μου για CrossFit, στο τρέξιμο δεν μπορώ ούτε να συγκεντρωθώ ούτε να αποδώσω. Πρωί πρωί, πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι η ιδανική μου στιγμή.
• Αποφύγετε τον πειρασμό να ανεβάζετε τα τρεξίματά σας στα social media, όση χαρά και να σας δίνουν, όσο και να θέλετε να μοιραστείτε τη χαρά με τους φίλους σας. Χωρίς να το καταλάβετε, θα δημιουργήσεις έναν αόρατο πήχη που θα σας βάλει σε ανταγωνισμό με τον ίδιο σας τον εαυτό.
• Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με κανέναν. Αν βρεθείτε σε συζήτηση με δρομείς, κρατήστε χαμηλό προφίλ και απλά ακούστε.

Τι άλλαξε από τότε που άρχισα τρέξιμο

• Έχει αυξηθεί κατακόρυφα η αντοχή μου.
• Οι μύες του πίσω μέρους του σώματός μου είναι πολύ πιο ενεργοί, ανεβαίνω πολύ ψηλά σκαλιά με τεράστια ευκολία.
• Η αίσθηση ευφορίας που έρχεται με το τρέξιμο κρατάει όλη μέρα, όπως και το ζεν.
• Είμαι πιο ανθεκτική στο κρύο και αν με περιτριγυρίσει κρυολόγημα, ένα πενταράκι είναι αρκετό για να πάρω τα πάνω μου.
• Ο κορμός μου είναι πολύ πιο σταθερός και η πλάτη μου χωρίς κόμπους.
• Ο μεταβολισμός μου βιώνει ένα boost που δεν συνοδεύεται από κανένα άλλο είδος άσκησης. Όταν τρέχεις, δεν καις πολύ μόνο εκείνη την ώρα αλλά όλη τη μέρα.
• Ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μου και η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του σώματός μου.