VEGANUARY CHALLENGE ΟΝ

Ή αλλιώς πώς κατάφερα να κάνω αποτοξίνωση μετά τις γιορτές!

Γύρω στις 3 Ιανουαρίου κάθε χρόνο ξεκινούν οι τύψεις. Τα συνοφρυωμένα φρύδια και οι αναστεναγμοί. «Δεν ξανατρώω». «Ποτέ». Κάποτε διάβασα ότι αν κάνεις κάτι κάθε μέρα για 28 ημέρες, γίνεται συνήθεια. Οπότε αυτή είναι η νέα μου πρόκληση: vegan για ένα μήνα. Πρόκληση, κι όχι αγγαρεία. Σημαντικό!

Ποτέ δεν πίστεψα στα «New Year, New You» αποφθέγματα που συνοδεύουν την αρχή κάθε νέας χρονιάς. Όμως, φέτος, στον δικό μου απολογισμό, οι γιορτές των τελευταίων πέντε χρόνων έμοιαζαν να συνοψίζονται σε μια λέξη: φαγητό. Πολύ φαγητό. Και αυτή τη λέξη έρχεται τώρα να αντικαταστήσει μια άλλη, που ούτε να συλλαβίσω δεν μπορώ: αποτοξίνωση. ΦΑΕ αυτό! Μην το φας αυτό! Αυτή η εμμονή με τα συστατικά και τις ιδιότητές τους, ίσως είναι και αυτό που με απομάκρυνε τόσα χρόνια από τον στόχο. Προσπαθούμε να τρώμε περισσότερα λαχανικά, αλλά δεν προσπαθούμε να κάνουμε τους εαυτούς μας να απολαμβάνουν περισσότερο τα λαχανικά. Φέτος η πρόκληση του #Veganuary με έκανε να συνειδητοποιήσω πως αν πρόκειται να αλλάξω τη διατροφή μου, πρέπει πρώτα να ξαναμάθω από την αρχή την τέχνη της διατροφής. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να θέλω να τρώω ό,τι είναι καλό για εμένα. Αλλά πώς;

Αυτό που χρειάζομαι είναι γευστικές συνταγές με βασικά υλικά. Σε πραγματική κουζίνα, με πραγματικό χρόνο. Καμιά φορά διαβάζω συνταγές που τοποθετούν «λαθραία» λίγο παντζάρι σε ένα κέικ και φαντάζει σχεδόν απίθανο αυτό το κέικ να είναι τελικά γευστικό. Μοιάζει σαν να έχουμε αποστηθίσει από παλιά το μάθημα ότι τα λαχανικά και η απόλαυση –και γενικότερα, το υγιεινό φαγητό και η απόλαυση– δεν μπορούν ποτέ να πάνε μαζί. Αφού ξεπέρασα την αποστροφή που είχα ως παιδί για την πικρή γεύση του εσπρέσο (και με το παραπάνω), μπορώ να αφήσω στην άκρη και το κρέας για λίγο. Vegan για ένα μήνα, λοιπόν. I’m on it!

«Πρέπει να κάνω πρόγραμμα, για να μην πεινάσω», σκέφτομαι. Ξεκινώ πρωί πρωί για να γεμίσω το ψυγείο μου προμήθειες, το λεγόμενο κατοχικό σύνδρομο – κληρονομιά της γιαγιάς μου! Μπαίνω στα Lidl και πέφτω πάνω στη ζεστή γωνιά με τα αρτοσκευάσματα. Εδώ είμαστε. «Καλά, Vegan ντόνατς; Αλήθεια;». Καθώς προχωρώ, το πράγμα γίνεται όλο και καλύτερο. Vegan πίτσες, κεφτεδάκια, nuggets, burgers, χαμός θα γίνει! Ένας καινούργιος κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Να δεις που τα Lidl θα με βάλουν ξανά στην κουζίνα! Φεύγω με γεμάτες σακούλες και αποφασιστικότητα.

Το πρώτο vegan lunch του μήνα είναι δικό μου. Προσωπική μου κατάκτηση και μου ανήκουν κι όλα τα βραβεία του κόσμου. Ζουμερό μπιφτέκι λαχανικών σε vegan τορτίγια με σαλάτα κινόα. Για αύριο έχω στη λίστα φαλάφελ! Κάθε μέρα φτιάχνω και κάτι διαφορετικό, καθώς αναζητώ κάθε μεσημέρι τη νέα μου συνήθεια, με το πλάνο «vegan για ένα μήνα» να κρατάει τελικά περισσότερο απ’ ότι υπολόγιζα.

«Από απογοητευμένη και γεμάτη ενοχές, νιώθω φρέσκια και αναζωογονημένη. Καλύτερη, ρε παιδί μου, τρώγοντας χορταστικά αλλά και πιο υγιεινά!» λέω στην κολλητή μου στο τηλέφωνο, πίνοντας το καφεδάκι μου με συνοδεία ντόνατ μαύρης σοκολάτας.

Και να που φέτος, το detox μενού προβλέπεται να είναι πιο ενδιαφέρον και από το Χριστουγεννιάτικο. Και το καλύτερο κομμάτι είναι αυτή η αίσθηση ότι κάνω κάτι καλό για εμένα, αλλά και για το περιβάλλον. Μαθαίνω να τρέφω τον εαυτό μου όπως θα έκανε ένας καλός γονιός: με αγάπη, με ποικιλία, αλλά και με όρια. Μπορεί να μην είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για να αφοσιωθώ πλήρως σε έναν vegan τρόπο ζωής, ωστόσο, είμαι απόλυτα ευγνώμων για τα μαθήματα που μου δίνει καθημερινά το #Veganuary challenge και σκοπεύω να κάνω μικρές αλλαγές στη διατροφή μου που θα διαρκέσουν και πιο μετά. Ναι, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να με δείτε να σπάω ένα κομματάκι από τη vegan σοκολάτα που κρατώ στο συρτάρι του γραφείου μου και τους επόμενους μήνες! Δοκιμάστε το κι εσείς!