ΣΑΜΟΥΗΛ ΑΚΙΝΟΛΑ: «Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ»

Με αφορμή την παράσταση «Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, ο ηθοποιός Σαμουήλ Ακίνολα μιλά για την τέχνη του και τη ζωή του.

Ένας νεαρός προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών λαμβάνει ξαφνικά ένα δέμα και η ζωή του μετατρέπεται σε μαύρη κωμωδία. Το μυστηριώδες πακέτο δεν το φέρνει ένας courier, αλλά τρεις. Έναν από αυτούς υποδύεται ο Σαμουήλ Ακίνολα.

Για κάποιον λόγο, οι τρεις courier δεν παραδίδουν αμέσως το δέμα. Παραμένουν στο σπίτι του Σεργκέι, συζητάνε άσχετα πράγματα και στο ερώτημα πότε επιτέλους θα φύγουν και θα τον αφήσουν στην ησυχία του, η απάντηση είναι: «Αφού σας είπαμε, όταν σας πήραμε τηλέφωνο, ότι θα είμαστε στο σπίτι σας στη διάρκεια μιας ώρας. Τώρα πρέπει να μείνουμε μαζί σας μια ώρα».

Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση της παράστασης «Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας» του Dimitri Danilov, που παίζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία Ταμίλλας Κουλίεβα. Όπως έχει πει ο συγγραφέας του έργου, το θέμα του είναι πώς στην απλή, συνηθισμένη ζωή ενός ανθρώπου της “διπλανής πόρτας” μπορεί ανά πάσα στιγμή να εισβάλει κάτι ανεξήγητο και πώς –αναγκαστικά– ο άνθρωπος αυτός καλείται να αντιδράσει.

Ο ηθοποιός Σαμουήλ Ακίνολα υποδύεται τον μικρότερο σε ηλικία κούριερ. «Είναι και ο καινούργιος στη δουλειά», εξηγεί. «Έχει έπαρση και θέλει να μοιάσει στους δύο μεγαλύτερους».

Μιλώντας με τον Σαμουήλ Ακίνολα για την παράσταση

– Γιατί αποφάσισες να συμμετάσχεις στην παράσταση αυτή;

Όταν διάβασα το κείμενο μου άρεσε πολύ, γιατί στην ουσία οι τρεις courier λειτουργούν σαν ένα σώμα. Είναι σαν να βλέπεις έναν άνθρωπο, όταν ξεκινάει να δουλεύει για πρώτη φορά. Από πού ξεκινάει, πού φτάνει και πού καταλήγει. Βέβαια, αυτό είναι μία πρώτη ανάγνωση, γιατί στη συνέχεια γίνονται πολλά πράγματα.

– Πόσο επίκαιρο θεωρείς το έργο του Danilov; Πόσο συχνά ταυτίζεσαι με τον πρωταγωνιστή;

Πιστεύω ότι το έργο του Danilov είναι επίκαιρο, γιατί μιλάει για καταστάσεις που σε προλαβαίνουν χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, για πράγματα που συμβαίνουν ερήμην σου κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Υπάρχουν άνθρωποι που σου παρουσιάζονται ως σωτήρες, ως αυτοί που θα σε βοηθήσουν να σκεφτείς καλύτερα, αυτοί που θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα, που θα σε βοηθήσουν να πάρεις σωστές αποφάσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι τρελό από μόνο του.

Marilena Anastasiadou Photography

– Ασχολείσαι και με τη μουσική. Τι πιστεύεις ότι προσδίδει στην παράσταση η μουσική του ΛΕΞ, ενός καλλιτέχνη που έφερε πάλι στο προσκήνιο τη ραπ;

Είναι ένα ωραίο εύρημα από την σκηνοθέτιδα. Πιστεύω ότι η μουσική του ακουμπάει πάρα πολύ πάνω στο έργο. Το εκφράζει. Είναι σαν να σου μιλάει στο υποσυνείδητο, γι’ αυτό που δουλεύει ερήμην σου.

– Υπάρχει κάποιος ρόλος από όσους έχεις υποδυθεί μέχρι σήμερα που να έχεις ξεχωρίσει; Για παράδειγμα, έχεις πρωταγωνιστήσει στο αυτοβιογραφικό έργο «Στέλιος Κασόνγκο».

Στο έργο «Στέλιος Κασόνγκο», οι δυσκολίες που αντιμετώπισα αφορούσαν τη διπλή μου έκθεση: την έκθεση του ηθοποιού και την έκθεση ενός κομματιού της ζωής μου. Ήταν πρόκληση το να είμαι ο εαυτός μου και όχι κάποιος άλλος. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιος ρόλος που να ξεχωρίζω, γιατί όλοι οι ρόλοι που έχω επιλέξει είχαν κάτι να μου πουν, κάτι να μου δώσουν.

«ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΘΕΣΗ, ΝΑ ΜΙΛΑΩ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ».

Ο Σαμουήλ Ακίνολα για την καθημερινότητά του

– Πόσο συμπεριληπτικός είναι σήμερα ο χώρος του θεάτρου;

Στο παρελθόν είχα αντιμετωπίσει τη δυσκολία να βρω δουλειά με την πρόφαση ότι το ελληνικό κοινό δεν είναι έτοιμο να δει έναν μαύρο ηθοποιό σε πρώτους ρόλους. Οι σκηνοθέτες φοβόντουσαν το ρίσκο που μπορεί να είχε αυτό. Ευτυχώς, η κατάσταση έχει κάπως αλλάξει και σήμερα υπάρχουν δυνατότητες και ευκαιρίες.

– Γεννήθηκες και μεγάλωσες εδώ. Διατηρείς κάποια σύνδεσή με τις ρίζες σου;

Οι γονείς μου κατάγονται από την Κένυα και την Νιγηρία. Εγώ είμαι γεννημένος εδώ και δεν έχω πάει ποτέ στις χώρες καταγωγής μου. Είναι, όμως, στους στόχους μου να τις επισκεφτώ κάποια στιγμή.

– Πόσο εύκολη είναι η καθημερινότητα στην Ελλάδα για έναν Αφροέλληνα; Η γειτονιά που μεγάλωσες έπαιξε ρόλο στον βαθμό που βίωσες ή όχι διακρίσεις;

Μεγάλωσα στον Βύρωνα και την Καισαριανή. Οι περιοχές αυτές έπαιξαν ρόλο στα βιώματα που έχω. Εκεί δεν βίωσα ρατσισμό, γιατί είναι περιοχές που ζούσαν Μικρασιάτες. Η ένταξη της οικογένειάς μας ήταν ομαλή. Βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε το διάβασμα και η ενημέρωση. Ήταν πολύ σημαντικό να ξέρω τι μου γίνεται.

Ωστόσο, έχω αντιμετωπίσει ρατσιστικές συμπεριφορές στον δρόμο, στο μετρό, στο λεωφορείο. Το θέμα είναι τι κάνεις γι’ αυτές της συμπεριφορές. Έμαθα να παίρνω θέση και να προσπαθώ να τις «χτυπάω» στη ρίζα τους, να μιλάω, να μην αφήνω να μεγαλώνουν οι φωνές που εκφράζουν ρατσισμό.

– Λόγω αναγνωρισιμότητας σε ρωτάμε συχνά για τον ρατσισμό. Θεωρείς ότι ο λόγος σου μπορεί να συμβάλει στην προβολή ενός ζητήματος που υπάρχει και στην ελληνική κοινωνία;

Με ρωτούν συχνά για την καταγωγή μου ή αν έχω βιώσει ρατσιστικές επιθέσεις ή λεκτική βία. Σε αυτές τις ερωτήσεις απαντώ, γιατί κάποιοι άνθρωποι ζουν στον μικρόκοσμό τους. Είναι σημαντικό να ενημερώνονται, να ξέρουν τι γίνεται στη χώρα τους, στην περιοχή τους ή δίπλα τους. Είναι συχνά φαινόμενα αυτά και δεν συμβαίνουν μόνο στις μειονότητες. Σε όλους μας μπορεί να συμβεί. Ο ρατσισμός και ο φασισμός ξεκινάνε για μία μικρή μερίδα ανθρώπων και στη συνέχεια μεγαλώνουν. Ο κύκλος γίνεται όλο και μεγαλύτερος.