5 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΞΗΓΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΤΟΥΣ

Εσύ έχεις πει ποτέ ψέματα στον ψυχολόγο σου; Πέντε άνθρωποι μοιράζονται την εμπειρία τους και εξηγούν γιατί είναι σημαντικό να μιλάμε με ειλικρίνεια στην ψυχοθεραπεία.

Η αλήθεια είναι εύκολη στη θεωρία, αλλά δύσκολη στην πράξη. Και αυτό ισχύει σε όλες τις σχέσεις που έχουμε στη ζωή μας – ακόμα και σε αυτή που έχουμε αναπτύξει με τον ψυχολόγο μας.

Λένε όλοι οι άνθρωποι την αλήθεια στον ψυχοθεραπευτή τους; Σε έρευνα που διεξήχθη το 2015 από την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία, το 93% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι είχαν πει ψέματα τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους ένας άνθρωπος μπορεί να δυσκολεύεται να πει την αλήθεια στον ψυχοθεραπευτή του, όπως εξηγεί σε άρθρο της στην ιστοσελίδα Verywell Mind η ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέας Amy Morin. Ένας από αυτούς είναι το να προσπαθεί να αποφύγει αμήχανα συναισθήματα.

«Μπορεί να αισθάνεστε πιο άνετα αν αποφεύγετε να μιλήσετε για μια φορά που πέσατε θύμα μιας κατάστασης ή που φερθήκατε άσχημα σε κάποιον άλλον. Το να μιλήσετε γι' αυτό μπορεί να σας ξυπνήσει πολλή ντροπή, αμηχανία ή θλίψη», γράφει η ειδικός.

Ορισμένοι άνθρωποι μοιράστηκαν ανώνυμα στο διαδικτυακό περιοδικό Wondermind τα ψέματα που είπαν στον ψυχοθεραπευτή τους και εξήγησαν γιατί τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα μόλις αποκάλυψαν την αλήθεια.

5 άνθρωποι μιλούν για τα ψέματα στον ψυχολόγο τους

1. Sahara P., 30 ετών: «Προσπάθησα να δώσω την εντύπωση ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο άσχημα»

«Οι γονείς μου ήταν πάντα πολύ προσεκτικοί με την εμφάνιση και, ως ένα βαθμό, ένιωθα ότι το να μην είμαι τέλεια ή το να έχω προβλήματα ήταν δικό μου λάθος και σήμαινε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα.

Όταν άρχισα να πηγαίνω για ψυχοθεραπεία στο λύκειο, δεν ένιωσα ποτέ ότι μπορούσα να είμαι ειλικρινής με τον θεραπευτή μου. Πάντα επεξεργαζόμουν αυτόματα τις απαντήσεις μου για να κάνω την κατάστασή μου να μην ακούγεται τόσο άσχημη ή απλά έλεγα ψέματα αν δεν υπήρχε τρόπος να το "γυρίσω" ώστε να ακουστεί πιο θετικό.

Ήμουν πεπεισμένη ότι ο θεραπευτής θα έλεγε ότι ό,τι συνέβαινε ήταν δικό μου λάθος. Μου πήρε χρόνια μέχρι να καταλάβω πραγματικά ότι ο θεραπευτής μου ήταν εκεί για να με βοηθήσει να χειριστώ την κατάσταση. Για να λειτουργήσει η θεραπεία, έπρεπε να μοιραστώ με τον εαυτό μου αυτό για το οποίο χρειαζόμουν βοήθεια».

2. Ανώνυμος, 19 ετών: «Έλεγα ότι έκανα στο σπίτι όσα μου έλεγε η ψυχοθεραπεύτρια αλλά...»

«Γνώρισα την θεραπεύτριά μου πριν από έναν χρόνο. Υπέφερα από τα άγχη μου και δεν το είχα πει σε κανέναν. Είχα αυστηρούς γονείς και δεν υπήρχε ποτέ η κατάλληλη στιγμή για να το μοιραστώ μαζί τους.

Η ψυχοθεραπεύτρια μου πρότεινε να μιλήσω για το άγχος μου με τους γονείς μου, αλλά ποτέ δεν είχα το θάρρος να το κάνω, γιατί οι υπερβολικές σκέψεις μου δεν με άφηναν. Έτσι, της είπα ψέματα λέγοντάς της ότι τους ανοίχτηκα και ότι τα πάμε μια χαρά. Τελικά, αναγκάστηκα να πω την αλήθεια στην ψυχοθεραπεύτριά μου. Εκείνη με στήριξε με κάθε δυνατό τρόπο».

3. Cécile, 20 ετών: «Είπα ψέματα για τον λόγο που ήμουν εκεί»

«Μόλις μπήκα στο γραφείο της ψυχοθεραπεύτριάς μου, ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Ήξερα για τι έπρεπε να μιλήσω, αλλά δεν ήθελα να το κάνω. Είπα ψέματα ότι ήμουν καλά. "Μόνο κάποια οικογενειακά προβλήματα, αλλά δεν με επηρεάζουν πραγματικά", της είπα. Η ψυχοθεραπεύτριά μου έγνεψε, αλλά μπορούσα να καταλάβω ότι δεν είχε πειστεί πλήρως. Μιλήσαμε για τον καιρό, την πολιτική και τις αγαπημένες μας τηλεοπτικές εκπομπές. Αλλά όσο κι αν προσπαθούσα να αποσπάσω την προσοχή μου, οι αναμνήσεις και οι παραισθήσεις συνέχιζαν να με πλησιάζουν. Ένιωθα σαν να πνίγομαι στις σκέψεις μου.

Τελικά, μια μέρα, δεν άντεξα άλλο. Ξέσπασα σε κλάματα και είπα στην ψυχολόγο μου την αλήθεια. Της μίλησα για τα τραυματικά γεγονότα που με στοίχειωναν και για το πώς υπέφερα από έντονες παραισθήσεις. Έκλαιγα με λυγμούς: "Δεν ήθελα να σας πω ψέματα. Απλά δεν ήθελα να είμαι ευάλωτη".

Αυτή η συζήτηση αποτέλεσε σημείο καμπής για μένα. Συνειδητοποίησα ότι δεν πειράζει να είμαστε ευάλωτοι και ότι δεν είναι ντροπή να παραδεχόμαστε όταν παλεύουμε με κάτι. Με τη βοήθεια της ψυχοθεραπεύτριάς μου, μπόρεσα να αντιμετωπίσω το τραύμα μου και να ξεκινήσω τη διαδικασία της επούλωσης».

4. Kiley A., 23 ετών: «Αποσιωπούσα τις αρνητικές λεπτομέρειες»

«Ο θεραπευτής μου με ρωτάει μερικές φορές αν έχω βιώσει ορισμένες καταστάσεις, σκέψεις ή συναισθήματα ως παιδί και συνήθως αποκρύπτω την αλήθεια για να αποφύγω να παρουσιάσω τους ανθρώπους με αρνητικό πρόσημο. Ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι στη ζωή μου είχαν τις καλύτερες προθέσεις και δεν θέλω ο θεραπευτής μου να έχει κακή αντίληψη γι' αυτούς.

Και μερικές φορές προσποιούμαι ότι οι τακτικές και οι προτάσεις που μου δίνει ο θεραπευτής μου με βοηθούν, ενώ βαθιά μέσα μου ξέρω ότι τις έχω ήδη δοκιμάσει ή ότι υπάρχει λόγος που δεν θα βοηθήσουν. Δεν θέλω ποτέ να φαίνομαι αγενής ή ότι απορρίπτω πράγματα, γιατί με νοιάζει τι σκέφτονται όλοι για μένα – ακόμα και ο θεραπευτής μου».

5. Jessica C., 28 ετών: «Δεν έλεγα στον ψυχολόγο μου πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα»

«Διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ από τον γιατρό μου όταν ήμουν 23 ετών. Έπαιρνα φάρμακα όπως μου είχαν συνταγογραφηθεί και καθώς η δοσολογία γινόταν μεγαλύτερη, η ψυχική μου υγεία υποβαθμιζόταν όλο και περισσότερο. Άρχισα να πηγαίνω ξανά σε ψυχολόγο, αλλά φοβόμουν τόσο πολύ να του πω ότι είχα αυτοκτονικές σκέψεις και ιδεασμό, επειδή φοβόμουν τι θα συνέβαινε.

Ξανά και ξανά παρέλειπα να πω ότι βίωνα σοβαρή κατάθλιψη και άγχος. Ευτυχώς, η οικογένειά μου αντιλήφθηκε τις αλλαγές στη συμπεριφορά μου και επενέβη. Αυτό μου επέτρεψε να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον θεραπευτή μου και με την οικογένειά μου. Φοβόμουν τόσο πολύ μήπως με κρίνουν και μείνω μόνη εξαιτίας αυτών που ένιωθα, αλλά τώρα δεν φοβάμαι πια».

«ΟΤΑΝ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΣΑΣ, ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΛΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΑΣ»

Γιατί πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον ψυχολόγο

Όπως εξηγεί η ψυχοθεραπεύτρια Morin, είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε την ψυχοθεραπεία ως ένα ασφαλές μέρος για να εξασκούμαστε στον τρόπο που αλλάζουμε τις αλληλεπιδράσεις μας με τους ανθρώπους.

«Όταν βρείτε το θάρρος να είστε ειλικρινείς με τον ψυχοθεραπευτή σας, θα έχετε κάνει ένα τεράστιο άλμα προς τη θεραπεία του εαυτού σας. Όταν δείτε ότι ο θεραπευτής σας εξακολουθεί να σας αποδέχεται όταν έχετε πει κάποιες σκληρές αλήθειες, αυτό μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σχετίζεστε με τους άλλους ανθρώπους και να προχωρήσετε μπροστά».