Η ΝΟ 1 ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ ΑΝ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΔΕΠΥ

Το να μεγαλώνεις ένα παιδί με ΔΕΠΥ είναι πρόκληση, όμως κατανοώντας τη θετική πλευρά της διαταραχής μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να ανθίσει.

Ο Dr. Ned Hallowell είναι ένας Αμερικανός πιστοποιημένος ψυχίατρος παιδιών και ενηλίκων, και διάσημος ειδικός στη ΔΕΠΥ. Είναι απόφοιτος του Harvard, στο οποίο εργάστηκε ως καθηγητής για μια 20ετία και στη συνέχεια ίδρυσε τα Hallowell ADHD Centers. Εκεί, τα τελευταία χρόνια βοηθά ενήλικες και παιδιά με ΔΕΠΥ να ζουν όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένα και παραγωγικά, εφαρμόζοντας μία μέθοδο ενδυνάμωσης για τη συγκεκριμένη νευροποικιλομορφία. Επιπλέον, έχει διαγνωστεί και ο ίδιος με ΔΕΠΥ και δυσλεξία, ενώ με την ίδια διαταραχή έχουν διαγνωστεί και τα δύο από τα τρία παιδιά του.

Πρόκειται για έναν επιστήμονα ιδιαίτερα ενεργό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο οποίος προσπαθεί μέσα από τα βίντεο και τα κείμενά του να πείσει πρώτα απ’ όλα τους γονείς παιδιών με ΔΕΠΥ ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι ένα δώρο – αρκεί να βρουν τον τρόπο να το ξετυλίξουν.

«Το σημαντικότερο που πρέπει να ξέρουν οι άνθρωποι για τη ΔΕΠΥ –αλλά δεν το γνωρίζουν– είναι ότι έχει και θετική πλευρά», λέει ο ίδιος. Εξηγεί καταρχάς ότι ο όρος Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας είναι προβληματικός: «Δεν έχουμε ελλειμματική προσοχή, έχουμε πληθώρα προσοχής και η πρόκληση είναι να την ελέγξουμε».

iStock

Βήμα #1: Κάνε το παιδί με ΔΕΠΥ να νιώθει καλά με τον εαυτό του

Ο Dr. Hallowell ενθαρρύνει τους γονείς να σκέφτονται τη ΔΕΠΥ ως μια εγκεφαλική διαφοροποίηση και ως μια πηγή απίστευτων δυνατοτήτων που μπορεί κανείς να εκμεταλλευτεί. Αυτές περιλαμβάνουν τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.

«Όπως συνηθίζω να το περιγράφω, το μυαλό των ανθρώπων με ΔΕΠΥ είναι σαν μηχανή Ferrari με φρένα ποδηλάτου. Ένα μυαλό υψηλών ταχυτήτων με φρένα ποδηλάτου είναι κάτι με το οποίο θέλεις να δουλέψεις, δεν αποτελεί έλλειμμα», περιγράφει.

Τα παιδιά με ΔΕΠΥ ακούν διαρκώς τους γύρω τους – τους γονείς, τους δασκάλους, τους συμμαθητές τους- να μιλούν για τα μειονεκτήματά τους. Αυτό μπορεί να διαλύσει την αυτοπεποίθησή τους. «Τα παιδιά αυτά λαμβάνουν ξανά και ξανά το μήνυμα ότι βιώνουν μια θλιβερή κατάσταση. Αν οι γονείς τους την αντιμετωπίζουν έτσι, αυτό θα εσωτερικεύσουν και τα παιδιά», συνεχίζει ο ίδιος.

Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με τον CDC, πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ υποφέρουν και από άλλες ψυχικές διαταραχές, όπως άγχος και κατάθλιψη.

«Θα έπρεπε να μιλάμε πιο συχνά για τους ανθρώπους με ΔΕΠΥ που άλλαξαν τον κόσμο προς το καλύτερο», λέει ο Hallowell. Για τους βραβευμένους με Νόμπελ επιστήμονες, τους εφευρέτες, τους CEO, τους αθλητές, τους μουσικούς και πολλούς ακόμα με επιτυχημένες ιστορίες ζωής. Ο Hallowell θεωρεί ότι είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να ενημερωθούν για όλους αυτούς τους ανθρώπους και με αυτούς ως πρότυπα να ενδυναμώσουν τα παιδιά τους. «Γίνεται ζημιά με το να αντιμετωπίζουμε τη ΔΕΠΥ ας κάτι μη φυσιολογικό, σαν αρρώστια», προσθέτει. Και συνεχίζει:

«Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αποτελεί μια αναπηρία. Η ΔΕΠΥ μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια ανεπαρκή επίδοση και προβλήματα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, ενώ υπάρχουν και έρευνες που υποστηρίζουν πως μπορεί ακόμα και να μειώσει το προσδόκιμο ζωής. Ωστόσο, με τη σωστή διάγνωση, αντιμετώπιση και υποστήριξη, τα παιδιά και οι ενήλικες με αυτή την κατάσταση μπορούν να αξιοποιήσουν τις δυνάμεις τους και να ευδοκιμήσουν. Η ΔΕΠΥ είναι ένα δώρο που πρέπει εμείς να ξετυλίξουμε – δεν ξετυλίγεται μόνη της».

iStock

Βήμα #2: Μάθε στο παιδί με ΔΕΠΥ να αξιοποιεί τις δυνάμεις του

Το να μεγαλώνεις ένα παιδί με ΔΕΠΥ αποτελεί πρόκληση. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα, π.χ. να ετοιμαστεί το πρωί για το σχολείο, μπορεί να γίνει κόλαση. «Δεν λέω ότι είναι εύκολο, αλλά αν το προσεγγίσει κανείς με θετική διάθεση και αναζητήσει τα ταλέντα και τις δυνάμεις του, το παιδί θα ανθίσει», λέει ο Hallowell.

Η θεραπεία της ΔΕΠΥ περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και συμπεριφορικές παρεμβάσεις και το δεύτερο απαιτεί από τους γονείς να αναζητήσουν τη βοήθεια κάποιου ειδικού. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο, τα παιδιά χρειάζονται έναν «οδηγό» που θα τους βοηθήσει να καταλάβουν τη ΔΕΠΥ και θα αναπτύξει συγκεκριμένες, εξατομικευμένες στρατηγικές που θα βελτιώσουν τη συγκέντρωση του παιδιού, τις επιδόσεις του, τις οργανωτικές του ικανότητες και την επίτευξη των στόχων του.

«Το παιδί χρειάζεται κάποιον που θα κάτσει δίπλα του και θα το βοηθήσει να δημιουργήσει τα δικά του εργαλεία για να θυμάται πράγματα, να παρακολουθεί με συγκέντρωση και να ανταποκρίνεται στους χρόνους του προγράμματός του», συμβουλεύει ο Hallowell.

Συνήθως αυτό το κάνουν οι γονείς, όμως αυτό μπορεί να κάνει το παιδί να νιώθει ανήμπορο. Είναι προτιμότερο να το αναλάβει ένας ειδικός –ένας ειδικός παιδαγωγός, ένας σύμβουλος, ένας παιδίατρος με ειδίκευση στη ΔΕΠΥ– που θα βάλει σε μία σειρά τη ζωή του παιδιού και θα το βοηθήσει να μείνει οργανωμένο.

«Ένας καλός coach μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη του παιδιού», καταλήγει ο ψυχίατρος. «Χρειάζεται, όμως, υπομονή. Για τη ΔΕΠΥ δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, όμως με τη σωστή καθοδήγηση τα συμπτώματα θα βελτιωθούν. Όπως είπαμε, είναι ένα δώρο που πρέπει να προσπαθήσεις να ξετυλίξεις μόνος σου».

Βρείτε εδώ τα audio articles που είναι διαθέσιμα αυτή τη στιγμή.

Για να ακούτε τα άρθρα του OW που είναι διαθέσιμα σε ηχητική μορφή, μπορείτε να μας ακολουθήσετε σε Spotify και σε Apple Podcasts.