ΑΘΗΝΑ: ΛΙΓΑ ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΚΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΝ

Η Αθήνα είναι μια κακοχυμένη πόλη που βασανίζει καθημερινά τους κατοίκους της. Ο συμπαθέστατος νέος δήμαρχος υποσχέθηκε βελτιώσεις. Μπορεί –και μακάρι– να το πετύχει.

Η Αθήνα είναι μια πολυάνθρωπη αποικία τσιμέντου. Μια κακοχυμένη πόλη που βασανίζει καθημερινά τους κατοίκους της. Θορυβώδης, σκονισμένη, πνιγμένη στις λαμαρίνες των αυτοκινήτων και στο καυσαέριο. Μια τερατούπολη. Θλιβερές υπομνήσεις, πλην αναγκαίες.

Η Αθήνα κακόπεσε. Γέμισε τσιμέντο και κυνηγημένους ανθρώπους μετά τον Εμφύλιο, είδε τα αρχαία ποτάμια της να εξαφανίζονται, είδε άθλιες κατασκευές –ενεργοβόρες και αντιαισθητικές– να ξεφυτρώνουν παντού και δέχθηκε πολεοδομικά και οικιστικά τη χαριστική βολή από τη χούντα.

Στη Μεταπολίτευση, τα ίδια. Κάτι πήγε να γίνει κατά καιρούς (πάρκινγκ στις νέες οικοδομές, πεζοδρομήσεις, ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων κ.ά.), αλλά ήταν λίγα. Κι έτσι, μια περιοχή (συνολικά η Αττική) που είχε τα πάντα (λόφους, Υμηττό, θάλασσα, εξαιρετικό κλίμα) κατάντησε ένα αβίωτο, φαιό νταμάρι – καλά το είπε ο Άλκης Αλκαίος.

Παρακολουθούσα προεκλογικά τους υποψήφιους δημάρχους να μιλούν για την Αθήνα και περίμενα ν’ ακούσω μια μαγική φράση-θέση, αλλά δεν ειπώθηκε. Ποια; Να:

«Ξεχάστε τα μεγαλεπήβολα σχέδια. Η δομή της πόλης δεν επιδέχεται δραστικές αλλαγές. Εφικτές είναι κάποιες επιμέρους βελτιώσεις. Δεν αλλάζουν την εικόνα της αλλά μπορούν να διευκολύνουν σημαντικά την καθημερινότητα των κατοίκων της».

iStock

Τέλος πάντων, ο συμπαθέστατος νέος δήμαρχος υποσχέθηκε βελτιώσεις. Δεσμεύεται ότι θα ενισχύσει το πράσινο, θα φροντίσει για τις παιδικές χαρές και τα σχολεία, θα μεριμνήσει για τα σκουπίδια και γενικά θα προσπαθήσει να άρει κάποια κακώς κείμενα.

Μπορεί –και μακάρι– να τα πετύχει. Και μαζί με τα προαναφερθέντα και ορισμένα άλλα: περιφερειακά πάρκινγκ, απαλλοτρίωση και γκρέμισμα τετραγώνων όπου αυτό είναι εφικτό, ξήλωμα των τραπεζοκαθισμάτων για να αναπνεύσουν τα πεζοδρόμια –κατειλημμένα και εχθρικά για τους πεζούς– ενίσχυση του φωτισμού, χώμα αντί για τσιμέντο σε νέες πλατείες και φυσικά να αποφευχθούν οι πολυέξοδες ανοησίες σαν τον περιώνυμο περίπατο.

CUT: Ο Μεγάλος Περίπατος ήταν το βατερλώ του Μπακογιάννη. Ένα φιλόδοξο έργο –για το οποίο είχαν συναινέσει αρχικώς ο Γερουλάνος και ο Ηλιόπουλος– που προέβλεπε πεζοδρόμους, ενοποιήσεις, ποδηλατοδρόμους, σύνδεση του Κεραμεικού με την Ακαδημία Πλάτωνος, διευκόλυνση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς κ.ά.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ/EUROKINISSI

Το αποτέλεσμα; Μια τρύπα στο νερό. Με το κέντρο άνω-κάτω και την Πανεπιστημίου ένα φιάσκο και μισό. Πεταμένα εκατομμύρια στον βωμό ανοηταίνοντος μεγαλοϊδεατισμού, κάκιστου σχεδίου και τραυματικής για την πόλη εμπειρίας. Το τίμημα το πλήρωσε ο καθ’ αρμόδιος. Ο απερχόμενος δήμαρχος.

Ας ελπίσουμε ότι ο διάδοχός του δεν θα εγκλωβιστεί σε παρόμοια εγχειρήματα. Ότι θα διατηρήσει χαμηλούς τόνους αποφεύγοντας πομπώδεις εξαγγελτικές ρητορείες. Ότι θα βάλει μπρος συγκεκριμένα, υλοποιήσιμα έργα. Ότι δεν θα λειτουργήσει ιδεοληπτικά στο θέμα της ασφάλειας (κάμερες κ.λπ). Ότι θα λογοδοτεί σε θέματα διαφάνειας.

Και προπάντων να έχει κατά νου και βαθιά ριζωμένο μέσα του το εξής: μπροστά στο μοναδικά τελεσφόρο αλλά πρακτικά αδύνατο –το γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο της Αθήνας– η μόνη εφικτή λύση είναι οι «ταπεινές» βελτιώσεις.

Έτσι, μπορεί να μην μείνει στην ιστορία, αλλά η θητεία του θα ιστορείται πετυχημένη.