ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΑΦΙΕΡΩΣΕ 10 ΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ» ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ;

Δεν είμαι σίγουρη ότι τα λίγα λεπτά που αφιερώνουμε καθημερινά για τον εαυτό μας μάς βοηθούν ουσιαστικά. Μπορούμε όμως να ζήσουμε χωρίς αυτά;

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές για το αν τα «10 λεπτά για τον εαυτό σου» μπορούν πράγματι να σου προσφέρουν ηρεμία, ιδιαίτερα όταν ξέρεις ότι η υπόλοιπη μέρα σου θα είναι μια τρέλα. Και μια πρόσφατη συζήτηση στο γραφείο πυροδότησε ξανά αυτή τη σκέψη.

Μπήκα στο θέμα λίγο απότομα γι' αυτό σπεύδω να εξηγήσω τον συλλογισμό μου. Έστω ότι σηκώνεσαι νωρίτερα το πρωί για να κάνεις αυτά τα 15 λεπτά γιόγκα που συμβουλεύουν οι guru της ευεξίας, τρως και το υγιεινό πρωινό σου, πίνεις και νερό με λεμόνι. Όταν όμως ξέρεις ότι μετά έχεις να διευθετήσεις πολλές διαφορετικές δουλειές, να πας σε γιατρούς/τράπεζες/λογιστές, να τακτοποιήσεις εκκρεμότητες, πληρωμές, να δεις φίλους/παιδιά/συντρόφους, και όλα αυτά με το άγχος για το αν θα τα προλάβεις, μήπως αυτά τα 15 λεπτά είναι απλά χάσιμο χρόνου;

Μάλιστα, συνδυαστικά με τα όσα φρικτά συμβαίνουν γύρω μας, με τελευταία την καταστροφική πλημμύρα στη Θεσσαλία, τα 15 λεπτά «ηρεμίας» μοιάζουν εντελώς ανούσια.

Λίγα λεπτά για τον εαυτό σου αρκούν (;)

Στις μέρες μας οι συμβουλές ευεξίας δίνουν και παίρνουν, μερικές φορές δίπλα στο εκνευριστικό «πώς να διαχειριστείς το άγχος σου». «Ξεκίνα τη μέρα σου με 15 λεπτά διαλογισμού. Φάε ένα δυναμωτικό πρωινό και μετά πήγαινε για έναν σύντομο περίπατο».

Διάφορα tips θετικής ενέργειας κατακλύζουν τα social media. «Είσαι αρκετός/η όπως είσαι». «Πίστεψε στον εαυτό σου». «Κάνε το ένα, κάνε το άλλο». Και δεν λέω ότι οι συμβουλές αυτές δεν έχουν πάντα οφέλη αλλά ότι μερικές φορές μάς υποδεικνύουν περισσότερα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε.

iStock

Καμιά φορά νιώθω κι εγώ η ίδια ότι φτάνω στα όρια της τοξικής θετικότητας. Όταν ο οργανισμός μου βαράει καμπανάκι –δηλαδή η πίεση είναι έντονη– το ρίχνω στη γυμναστική. Ναι βοηθάει, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αερόβια άσκηση ή γιόγκα. Ξέρω όμως, ότι μόλις αυτή τελειώσει το πρόβλημα δεν θα έχει λυθεί και οι υποχρεώσεις θα παραφυλάνε στη γωνία. Από την άλλη, υπάρχει εναλλακτική;

Επίσης, δεν είμαι σίγουρη πόσο μπορεί να βοηθήσει το «αφιέρωσε λίγα λεπτά για τον εαυτό σου» ή το «αφιέρωσε λίγα λεπτά για την ψυχική υγεία» κάποιον που δουλεύει διπλοβάρδιες και Σαββατοκύριακα για να βγει ο μήνας ή εκείνον που τρέχει όλη τη μέρα προσπαθώντας να ισορροπήσει στο δίπτυχο (της επιτυχίας πάντα) «δουλειά-προσωπική ζωή». Μήπως ο περίπατος το πρωί ή το pilates το απόγευμα είναι απλά ψιλά γράμματα; Ή μήπως μόνο όσοι διαθέτουν χρόνο και χρήμα έχουν δικαίωμα στην ευεξία;

Το wellness, μα ποιο wellness;

Κάποτε είχα ρωτήσει νέους και νέες, φίλους/ες και γνωστούς/ες, τι σημαίνει για αυτούς ο όρος ευεξία. Όταν λέω νέους εννοώ millennials. Ανεξάρτητα από το πώς την ερμήνευε ο καθένας τους, όλοι είχαν συμφωνήσει στο ότι κάθε άνθρωπος τη βιώνει διαφορετικά.

Για παράδειγμα, είναι τίμιο να σου πει κάποιος ότι «το σουβλάκι με κάνει να νιώθω ευτυχισμένο» (είμαι – δεν είμαι), όσο κι αν αντιτίθεται ή εν πάση περιπτώσει δεν συνάδει με την κλασική έννοια του όρου wellness. Και κάπως έτσι οδηγούμαστε στο κομβικό ερώτημα: «Πώς ορίζεται τελικά το wellness και πρέπει να είναι το ίδιο για όλους και όλες μας»;

Μια δεύτερη ευκαιρία στην ευεξία, παρακαλώ!

Η ευεξία δεν χρειάζεται να μπει στο εκτελεστικό απόσπασμα. Εξάλλου δεν είναι αυτή που ευθύνεται για όλα τα δεινά που συμβαίνουν γύρω μας. Ίσως απλά πρέπει να προσαρμοστεί και αυτή στα όσα βιώνουμε, να επαναπροσδιοριστεί, και να κερδίσει ξανά –με ρεαλιστικούς όρους– τη θέση που της αξίζει στις ζωές μας. Αφού αφουγκραστούμε τον εαυτό μας και σκεφτούμε τι είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει καλό. Πραγματικά, όμως.