ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ COLDPLAY, Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ

Αν κρίνουμε από ό,τι έγινε με την προπώληση για τη συναυλία των Coldplay, είμαστε μια γενιά γονιών που στήνεται σε (ψηφιακές) ουρές για να πάμε σε πανάκριβες συναυλίες τα παιδιά μας. Τι σημαίνει αυτό για τον τρόπο που τα μεγαλώνουμε;

Από νωρίς το πρωί της Τρίτης 25 Ιουλίου τουλάχιστον τρεις καλές μου φίλες-μαμάδες είχαν «στηθεί» in queue (στην ψηφιακή «ουρά») περιμένοντας εναγωνίως να κλείσουν εισιτήρια για τη συναυλία των Coldplay των προκειμένου να πάνε με τα παιδιά τους. Το συγκρότημα θα παίξει στο ΟΑΚΑ τον Ιούνιο του 2024 και τα εισιτήρια στην αρένα στοιχίζουν 99 ευρώ κατ' άτομο. Η ζήτηση ήταν τέτοια, που η μπάντα θα δώσει και δεύτερη συναυλία!

Μία από αυτές τις μαμάδες θα ήμουν κι εγώ, αν είχα μεριμνήσει εγκαίρως να πάρω κωδικό προτεραιότητας για την προπώληση και δεν ήμουν τόσο αφελής να πιστεύω ότι απλά θα μπω σε ένα site και θα κλείσω εισιτήρια. Γιατί ένιωθα κάπως άσχημα που δεν τα είχα καταφέρει; Τα παιδιά μου είναι ζήτημα να γνωρίζουν περισσότερα από 5 τραγούδια τους. Η μεγάλη μου κόρη, που μόλις τελείωσε το Δημοτικό, δεν ακούει καν Coldplay.

In queue για τα παιδιά μου

Σαφώς πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα παγκοσμίως αυτή τη στιγμή. Από τα λίγα τόσο μεγάλα που συνηθίζουν να έρχονται στην Ελλάδα. Και οι συναυλίες τους, κρίνοντας από βίντεο που κυκλοφορούν στα social media, μοιάζουν φαντασμαγορικές. Τα τραγούδια τους αρέσουν – είναι εύπεπτα, ραδιοφωνικά, τα βάζεις άνετα όταν είσαι με το παιδί. Και η μπάντα είναι γνωστή για το kid-friendly προφίλ της.

Όσοι έχετε παρακολουθήσει τους Coldplay θα θυμάστε ότι σε περσινή συναυλία στην πόλη του Μεξικό ο frontman του συγκροτήματος, Chris Martin, είχε ανεβάσει στη σκηνή έναν μικρό του θαυμαστή με αυτισμό για να ερμηνεύσουν μαζί το υπέροχο τραγούδι «Different is OΚ» που το ίδιο το ταλαντούχο παιδί είχε γράψει.

Δεν είναι, όμως, μόνο οι Coldplay που οι γονείς συμπαθούν και θέλουν τόσο πολύ να απολαύσουν live με τα παιδιά τους. Εδώ και χρόνια «πέφτουν κορμιά» μεταξύ των γονιών για ένα εισιτήριο σε συναυλίες της Taylor Swift σε ΗΠΑ και Αυστραλία. Ένας πατέρας στη Βοστώνη πλήρωσε 21.000 δολάρια για τέσσερα εισιτήρια «τελευταίας στιγμής», προκειμένου η κόρη του να απολαύσει την αγαπημένη της star.

Τι λέει το «φαινόμενο Coldplay» για το τι γονείς είμαστε

Συμβαίνει όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια γονείς να παίρνουν τα παιδιά τους μαζί σε συναυλίες. Στους Madrugada, τον Ιούνιο του 2023 στο Release, δεκάδες ήταν οι γονείς που βρέθηκαν εκεί ακόμα και με μωρά σε καρότσια, με προστατευτικά ακοής στα αυτάκια τους, προκειμένου να μην τους στερήσει ο νέος γονεϊκός ρόλος την αγαπημένη τους συνήθεια. Στους Guns N' Roses είδαμε πιτσιρίκια να «χτυπιούνται» στους ώμους των γονιών και εφηβάκια να παρακολουθούν τους γερόλυκους της ροκ στωικά στο πλευρό κάποιου μεσήλικα πατέρα.

Είναι προφανές και στις δύο περιπτώσεις ότι ήταν οι γονείς που ήθελαν να πάνε στη συναυλία – και πήραν μαζί το παιδί, είτε επειδή δεν είχαν πού να το αφήσουν είτε ελπίζοντας να το μυήσουν στα δικά τους («ποιοτικά») μουσικά γούστα. Μεταξύ μας, και στους Coldplay εμείς είμαστε που θέλουμε να πάμε και παίρνουμε και τα παιδιά μας μαζί γιατί… «Γιατί όχι;» θα πει κανείς. Όμως τι σημαίνει αυτή η τάση της νέας γενιάς γονιών που επουδενί δεν θα συνέβαινε στις προηγούμενες; Ερχόμαστε με τις συναυλίες πιο κοντά στα παιδιά μας; Αποδεικνύουμε και με αυτόν τον τρόπο την ικανότητά μας να τους προσφέρουμε «τα πάντα»; Ή μήπως προσπαθούμε να καλύψουμε κάποιο κενό που ίσως δεν έχουμε κι εμείς εντοπίσει ποιο είναι; Κι αν είναι έτσι, τα καταφέρνουμε;

«Είναι αξιοπερίεργο γονείς και παιδιά να μοιράζονται τα ίδια μουσικά γούστα», λέει στο OW η κλινική ψυχολόγος Δήμητρα Σφήκα. «Αυτή η κίνηση των γονιών κάποιες φορές δείχνει την ανάγκη τους να δείξουν στα παιδιά τους ότι μπορεί να έχουν κοινά γούστα και κοινά σημεία αναφοράς. Όμως η πρώτη συναυλία ενός εφήβου είναι μια προσωπική του τελετουργία με φίλους, που τον κάνει να νιώθει ότι δεν είναι πια παιδί αλλά ούτε και μεγάλος. Μπαίνει σε ένα νεανικό σύμπαν, αυτοτελές και αυτόνομο, χωρίς τον γονικό έλεγχο τριγύρω του», λέει η ίδια, συμπληρώνοντας ότι και οι καλλιτέχνες που αρέσουν στους έφηβους είναι πιο κοντά στην ηλικία τους, απευθύνονται στα δικά τους γούστα –σπάνια σε αυτά των γονιών.

«Ένας γονιός μπορεί να συνοδεύσει ένα μικρότερο παιδί σε μία συναυλία ανάλογη της ηλικίας τους, π.χ. σε πρωινές ή απογευματινές ώρες, όμως ο έφηβος χρειάζεται να έχει φίλους και να πάει μαζί τους στη συναυλία που επιθυμεί», συμπληρώνει.

Όσο για τα μικρότερα παιδάκια, η κ. Σφήκα σημειώνει ότι «δεν έχουν θέση σε νυχτερινές συναυλίες με εκκωφαντικό ήχο και εκτυφλωτικούς φωτισμούς».

«Οι νέοι γονείς υπερπροσφέρουν πράγματα αλλά όχι ουσιαστική επικοινωνία»

«Το να πάρει το παιδί του ένας γονιός στη συναυλία είναι σίγουρα μία μη λειτουργική συμπεριφορά που δεν αποδεικνύεται ωφέλιμη ούτε για τον ίδιο ούτε για το παιδί. Είναι μία υπερβολική κίνηση και υπερεμπλοκή που αγγίζει όλους τους τομείς ανατροφής του παιδιού, δηλαδή τον βιοσωματικό, τον γνωστικό, τον κοινωνικό, τον συναισθηματικό τομέα, τον ύπνο, την ψυχαγωγία του και τη διαχείριση του κοινού χρόνου γονιών-παιδιών, με κύριο θέμα αιχμής την οριοθέτηση.

© 2022 Rick Scuteri/Invision/AP Photo

»Χρειάζεται τα παιδιά να νιώσουν ελεύθερα να δοκιμάζουν νέες εμπειρίες, ανάλογα με το αναπτυξιακό τους στάδιο, να έχουν την ευκαιρία να μάθουν, να αυτονομηθούν και να αντικρίσουν τον κόσμο με θετική διάθεση και αισιοδοξία, να διαφοροποιηθούν από τους γονείς τους αναλόγως της ηλικίας τους. Επίσης, ο γονιός χρειάζεται να αποδεχθεί το χάσμα στα μουσικά γούστα μεταξύ αυτού και του παιδιού του», λέει η κ. Σφήκα.

Μήπως, όμως, οι συναυλίες είναι μια καλή ευκαιρία να περάσουμε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας; Να έρθουμε πιο κοντά τους, να διασκεδάσουμε μαζί; «Ένας γονιός με το παιδί του έχουν άπειρα πράγματα να κάνουν μαζί, από το να πάνε σε μια συναυλία», απαντά σε αυτό η ψυχολόγος.

«Δεν πιστεύω ότι η παρουσία ενός παιδιού Δημοτικού, για παράδειγμα, σε μια συναυλία που την επιλέγει ο γονιός φέρνει τους δύο πιο κοντά. Μάλλον την επιθυμία του γονιού βολεύει η παρουσία του παιδιού στη συναυλία και δεν είναι καθόλου για την παιδική ηλικία. Συχνά, επειδή οι γονείς είναι πολύ απασχολημένοι στην εργασία τους, πιστεύουν ότι αυτή η συνάντηση γεφυρώνει τη σχέση τους. Όμως το παιδί έχει ανάγκη από άλλα πράγματα και μια πιο ουσιαστική σχέση επικοινωνίας. Εξάλλου, η παρουσία στη συναυλία δεν προάγει την επικοινωνία μεταξύ γονιών παιδιών», συμπληρώνει η ίδια.

Και καταλήγει: «Οι νέοι γονείς, για δικούς τους λόγους, υπερπροσφέρουν πράγματα, αλλά όχι ουσιαστική επικοινωνία. Αυτό φαίνεται και από τα προβλήματα που παρουσιάζουν οι σημερινοί νέοι και παιδιά. Που κάτω από αυτά κρύβεται μια μειωμένη επικοινωνία γονιών-παιδιών. Η παροχή πραγμάτων μειώνει τις ενοχές και αυξάνει την παθολογία. Δυστυχώς».