ΑΠΟ ΤΙ ΕΠΑΣΧΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο Γ’, ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΣΤΟ «QUEEN CHARLOTTE» ΤΟΥ NETFLIX;
Στη δημοφιλή σειρά «Queen Charlotte: A Bridgerton Story», στο Netflix, φαίνεται ότι ο βασιλιάς Γεώργιος ο Γ’ αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα ψυχικής υγείας. Τι δείχνουν οι ιστορικές μαρτυρίες γι’ αυτό;
Το «Queen Charlotte: A Bridgerton Story» είναι παραγωγή του Netflix που προέκυψε μετά την επιτυχία της σειράς «Bridgerton», από τα βιβλία της Julia Quinn. Με το που ανέβηκε στην πλατφόρμα, το «Μπρίτζερτον: Η Ιστορία της Βασίλισσας Καρλόττας» (όπως είναι ο ελληνικός τίτλος) χάραξε πορεία προς τις πιο δημοφιλείς της σειρές. Ένας από τους λόγους είναι η ιστορία αγάπης της Καρλόττας του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς (Sophie Charlotte Herzogin zu Mecklenburg), η οποία επελέγη το 1761 για να γίνει σύζυγος του βασιλιά Γεωργίου του Γ’ της Βρετανίας. Τον βασιλιά στα νεανικά του χρόνια υποδύεται στη σειρά ο ηθοποιός Corey Mylchreest.
Πολύ γρήγορα οι τηλεθεατές καταλαβαίνουν πως ο Γεώργιος κρύβει κάτι από τη σύζυγο του. Αργότερα αποκαλύπτεται πως πρόκειται για σοβαρό πρόβλημα ψυχικής υγείας. Την εποχή εκείνη, εάν ο βασιλιάς κρινόταν ως μόνιμα παράφρων, τον αντικαθιστούσε ο πρώτος στη γραμμή διαδοχής. Εν προκειμένω, ο πρωτότοκος γιος του, Γεώργιος ο Δ’, ο οποίος τελικά τον διαδέχτηκε στον θρόνο το 1811.
Ήταν όμως, πραγματικά παράφρονας ο Γεώργιος ο Γ’ ή είχε κάποιο άλλο θέμα υγείας; Ο Dr. Howard Markel, διευθυντής του Κέντρου για την Ιστορία της Ιατρικής και καθηγητής ιατρικής στο University of Michigan έγραψε στο PBS για όσα υπάρχουν σε ιστορικά κιτάπια σχετικά με το πραγματικό πρόβλημα.
«Αν και είχε μια μακρά βασιλεία σχεδόν 60 ετών, θυμούνται τώρα τον Γεώργιο τον Γ’ ως τον μονάρχη που έχασε την Αμερική, για τις περιοδικές κρίσεις σοβαρών ασθενειών και την ασταθή συμπεριφορά, που τον κατέστησαν ανίκανο να κυβερνήσει την τελευταία του δεκαετία».
Η θεωρία ότι ο βασιλιάς Γεώργιος έπασχε από οξεία πορφυρία
Σύγχρονοι επιστήμονες που επιχείρησαν να κάνουν διάγνωση κατέληξαν αναδρομικά στο συμπέρασμα ότι είχε οξεία πορφυρία, μια γενετική ηπατική νόσο. Για την ακρίβεια, πρόκειται για ομάδα ηπατικών διαταραχών, που παρεμβαίνει στην ικανότητα του σώματος να παράγει αιμοσφαιρίνη. Ωστόσο, αυτή η πολλάκις δημοσιοποιημένη θεωρία έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Μια κακή διάγνωση είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαψευσθεί, ειδικά όταν γίνεται μέρος δημοφιλών «ιστορικών» αφηγήσεων.
Η αντίληψη ότι ο βασιλιάς είχε οξεία πορφυρία έγινε πιο δημοφιλής στα μέσα της δεκαετίας του ’60, από τους ψυχιάτρους Dr. Ida Macalpine και Dr. Richard Hunter (μητέρα και γιος). Ανέφεραν την οξεία πορφυρία αφότου μελέτησαν περισσότερους από 100 τόμους των ιατρικών αρχείων του εν λόγω βασιλιά, οι οποίοι βασίζονται σε πολύ διαφορετικές έννοιες της ασθένειας από αυτές που έχουμε σήμερα.
Αργότερα, έγραψαν αρκετές εργασίες σε εξέχοντα ιατρικά περιοδικά και ένα βιβλίο (George III and the Mad-Business), για να προωθήσουν το έργο τους.
Μεταξύ των συμπτωμάτων της οξείας πορφυρίας είναι το άγχος, οι παραισθήσεις, ο έντονος πόνος, η ναυτία και ο έμετος, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το μούδιασμα, η μυϊκή αδυναμία, τα κόκκινα ή καφέ ούρα και η τύφλωση.
Έχει καταγραφεί πως κάποιες από τις νόσους του βασιλιά Γεωργίου του Γ’ ήταν οι κοιλιακοί πόνοι, μερικές φορές είχε επιληπτικές κρίσεις (τις σταματούσαν οι συνοδοί του με το να κάθονται πάνω του) και κυανό χρώμα στα ούρα, το οποίο πιθανότατα προκλήθηκε από ένα φάρμακο που έπαιρνε και ονομαζόταν γεντιανή βιολέτα (ανήκει στα αντιμυκητισιακά).
Η θεωρία της διπολικής διαταραχής
Λίγο μετά τη δημοσίευση της εργασίας των Macalpine και Hunter, αρκετοί άλλοι ειδικοί στη βιοχημεία και τις μεταβολικές διαταραχές διαφώνησαν με αυτή τη διάγνωση.
Πιο πρόσφατα, ομάδα ερευνητών στο πανεπιστήμιο St George’s του Λονδίνου αντέτεινε ότι η τρέλα του Γεωργίου του Γ’ δεν προκλήθηκε από πορφυρία. Πρότεινε πως ήταν εκδοχή σοβαρής ψυχικής ασθένειας. «Οι ερευνητές Peter Garrard και Vassiliki Rentoumi εξέτασαν στα αρχεία τις χειρόγραφες επιστολές του βασιλιά και εστίασαν στη χρήση της γλώσσας. Αυτό που προκαλεί ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη αναδρομική μελέτη είναι ότι οι προτάσεις του Τζορτζ ήταν πολύ μεγαλύτερες κατά τη διάρκεια των επεισοδίων του από ό,τι όταν ήταν καλά. Για παράδειγμα, όταν εμφάνιζε συμπτώματα, συνέθετε δημιουργικές –όχι απαραίτητα περίεργες– προτάσεις 400 λέξεων. Οι ψυχίατροι βλέπουν αυτή τη μορφή συνεχούς ομιλίας και γραφής κατά τη μανιακή φάση της διπολικής διαταραχής. Μόλις υποχωρήσει η ευφορία και η υπερκινητικότητα της ασθένειας, το άτομο συχνά πέφτει στην άβυσσο της κατάθλιψης.
»Η ιδέα ότι ο Γιώργος μπορεί να πέρασε από μανιακές περιόδους ταιριάζει επίσης με τις περιγραφές της ασθένειάς του στα τέλη του 18ου αιώνα, οι οποίες έγιναν από πραγματικούς μάρτυρες. Μπορούσε να μιλάει ασταμάτητα “μέχρι να εξαντληθεί, πριν ανακτήσει την αναπνοή του και ξαναρχίσει να μιλάει ασταμάτητα, με αφρό να τρέχει από το στόμα του” όπως έγραψε παρατηρητής της αυλής του».
Η θεωρία των νευρολογικών προβλημάτων
Ο Dr. Markel συνεχίζει με την επόμενη θεωρία, που μπορούσε να εξηγήσει και τοn διπολισμό. «Ανάλυση που έγινε στα μαλλιά του ασθενούς το 2005, βρήκε υψηλές ποσότητες αρσενικού, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε κακή ψυχική υγεία και νευρολογικά προβλήματα. Αυτή η τοξίνη ήταν κοινό φάρμακο εκείνη την εποχή. Αναμφισβήτητα χειροτέρεψε τις κρίσεις του».
Όπως εξήγησε ο ίδιος, όταν ο Dr. Timothy Peters, Βρετανός ειδικός στην πορφυρία, εξέτασε το αρχειακό έργο των Macalpine και Hunter, διαπίστωσε ότι ήταν αρκετά επιλεκτικοί στην αναφορά και την ερμηνεία των συμπτωμάτων του βασιλιά. Το συμπέρασμά του ήταν ότι η διάγνωση της οξείας πορφυρίας δεν μπορούσε πλέον να υποστηριχθεί και έπρεπε να αναθεωρηθεί.
Ισχυρίστηκε πως σε μια εποχή που η ψυχική υγεία δεν συζητούνταν ευρέως δημοσίως, ίσως η διάγνωση ενός βασιλιά με μια πάθηση μεταβολική παρά ψυχική ήταν πιο εύκολα διαχειρίσιμη.
SLOW MONDAY NEWSLETTER
Θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου; Μπες στη λογική του NOW. SLOW. FLOW.
Κάθε Δευτέρα θα βρίσκεις στο inbox σου ό,τι αξίζει να ανακαλύψεις.
